Bularretakoa

Blogosfera ar honek izenburua irakurrita irribarre maltzurra egingo du. Mezu berde edo sexuala esperoko duelako batek baino gehiagok, baina sentitzen dut defraudatzea; jantziaz baino ez dut berbarik egingo, egunero erabiltzen dugun arropa horretaz, ematen digun pozez eta buruhaustez

Bularrak askotan arazoak baino ez dizkigu sortzen. Bat-batean irteten digu, eta ohitu egin behar gara betiko eramatera. Bestetik, asko aldatzen da bizitzan zehar, baita ziklo hormonalekin ere. Horregatik, zaila izaten da puntua topatzea. Gero tamainak ere ematen ditu problemak: txikiegi, handiegi, jausiegi…Beti arazo. Txiki dauzkanak handiago nahi, eta handi dauzkanak, txikiago erosoago. Baina, egia esan, irudi pertsonalaren zati garrantzitsua da, eta papar polita izateak norberaren irudia gustura izaten asko laguntzen du. Eskote dotore bat gauza ederra da, gero. Aurpegieran ere eragina du.

Bularrak dauzkan berezitasunengatik andrazko askori arazoak ematen dizkigu; izan ere, ikerketa batek dio emakumeen ehuneko handi batek ez dagokion bularretakoa erabiltzen duela, bere bularraren ezaugarrietarako darabilen sujetadorea ez da egokia. Ez da erraza bat topatzea. Merkatuan aukera asko daude, baina ezin dituzte exijentzia guztiak izan. Askotan bularraren forma arazo iturri da, ez txikia edo handia izateagatik; hori ere bada, baina batzuek titiak oso elkartuta dauzkate, erretentxoarekin, itsulapiko itxuraduna. Beste batzuek, ordea, oso banatuta dituzte, ia estrabikoak: bata Moskura begira eta bestea New Yorkera; edota Buenos Airesera eta Kalkutara. Beti arazoa. Eta berezitasun hauetako batzuk elkartuz gero, titizorroa aurkitzea oso gaitza bihurtzen da. Gainera, bularretako erosoak eta egokia topatutakoan, erabilerarekin ikaragarri zahartzen da, eta askotan modelo beraren bila joan eta egiteari utzi diotela esaten digute. Kaka zaharra!

Niri askotan gertatu zait hori. Horregatik ematen dit pena handia bularretakoak zahartzea, nik zapatekin konparatzen ditut: hasieran gogorrak eta zurrunak izaten dira, baina erabilerarekin, gustura eta eroso izaten ditugu. Ondoen dauzkagunean, zulatu edo gehiegi eman dutenez, bota egin behar.

Egia da. Normalean, niri behintzat, bularretako berriak deserosoak egiten zaizkit. Aipatu gabe bularretako politak, sexyak, farfailekin, bular zoragarria egiten dutenak, ia beti tortura tresna bihurtzen dira. “Zein ederra, zein guapa nagoen” bi minutuan. Ondoren, edo uztaiak inkatu egiten zaizkit, edo ixtekoa estu daukat, edo egokia ez dela ikusten dut. Hau da, diru mordoa gastatu dudala, sufritzeko. Lehen esan dudan moduan, bularretakoekin zapatekin moduan gertatzen da: bi minutu jantzita dendako aldagelan, zoragarrienak dira, baina gero, kalean eta lanean orduak eta orduak jantzita, nork jakin egokiena den?

Ezagutzen ditut neskak probadorean trikitixa pausu batzuk egiten dituztenak, ikusteko zelako mugimendua izango duten gerora kalean. Hala ere, sekula ezin da jakin azkeneko emaitza zein izango den, batzuetan hilekoaren zain taila erdi ere hazten delako bularra, eta askotan mingarria izaten delako. Hortaz, egun horietarako, izan liteke sujetadore horrek ez balio izatea. Hala, beste baten bila hasi behar.

Emakume guztiok dakigu bularretakoa jantzi klabea dela. Kamiseta edo jertsea ez da berdin gelditzen wonderbra, erreduktorea, kirola egitekoa, betegarriduna, koloreduna, farfailduna, uztaiduna, silikonazko tiranteak dauzkan, tirante bakoa, zaharra…janzten badugu. Eta hori kopekin konplikatu barik…. Badakigu bat edo beste aukeratuz gero, arropa hori hobeto edo txartoago geldituko zaigula.

Bestetik, esan beharra dago, lehengo bularretakoa erostea askorendako iniziazio moduko bat dela. Emakume bihurtzen da neskatila lehengo bularretakoa erosi eta janzten duenean. Hilekoa lehenengoz etortzeak baino emakumeago sentiarazten du. Nire inguruan horrela izan zen, behintzat. Jakina, bularretako behar izatek esan nahi du neska horrek bularra daukala; beraz emakumea dela. Nik sekula ez dut ahaztuko nolakoa zen eta nola sentitu nintzen. Baita nola nengoen jantzita ere.

Kontrako gauzak idatzi ditudan arren, ikaragarri gustatzen zaizkit bularretakoak. Pena daukat hainbat eta hainbat ezin dudala erabili, lehen esan dudan hainbat berezitasun batera ditudalako. Baina niregatik balitz…kolore, forma eta berezitasun guztiak erabiliko nituzke. Gainera, bularretako egoki eta polita jantzita, eta eskote eder batekin; edonora joan liteke, eta triunfatu!

Post-posta: Hau idatzi ostean nire inguruko batek esan zidan bularreko minbizia zeukala. Gaixotasunak sortutako kezkaz gain, bularra galduko duen beldur da, berarendako benetan gauza gogorra, beti kezkagarria izan dena. Postean azaldu dudan moduan, bularra gure ikurra da.
Gaixotasuna krudela da, ez bakarrik heriotza eta sufrimendua eragiten duelako, andrazkoon irudi pertsonala ere alda dezakeelako. Ostiralean egingo diote ebakuntza. Onena opa diot, baita trantze honetan dauden guztioi ere. Animo!

Postaren post-posta: Xabier Mendigurenek (alias Mendigreen-ek) zerrendakideak liburu berria atera du. Hona hemen liburuaren azala:

Izenburu eta erretratuaren artean ez dut erlaziorik ikusten, baina ez dudanez irakurri, ezin gehiago esan. Baina post-a ilustratzeko oso ondo datorkit. Mila esker, Xabier!