Eman eta Jaso

Beti ez dira ongi ulertzen aditz hauek sareari gagozkionean.

Ez zaizkit batere gustatzen plaza publiko bat beraien onurarako bakarrik erabiltzen dutenak. Beti JASOTZEN.

Badaude erakunde eta pertsonak, sareko komunitateak beraien probetxurako bakarrik erabiltzen dakitenak; "Informazio interesgarri bat bidaliko diet hauei!" pentsatzen dute, "Hau da aportatzea, EMATEA, nik egiten dudana."

Batzutan bai. Informazio, iritzi edo edonolako aportazio interesgarria izan daiteke, beste inon irakurri ezin duguna.

Behin euskal erakunde batetako Internet arduradunari aurpegiratu nion komunitatean ez zutela ezer aportatzen, aukera haundia zutelarik gainera. Baietz esan zidan, beraiek beraien propaganda guztia bidaltzen zutela komunitatera. Ez zuen ezer ulertzen. Nik ez nuen beraien propaganda nahi, beraiek zuten informazio baliotsu eta eguneratua baizik.

Izan ere, hori ez da EMATEA; hori probetxua JASOTZEA da, inor ez dadila engaina. Agian informazioa EMAN egingo du, baina saretik propaganda eta probetxua JASO egiten ditu.

Eta ni autobonboaren alde nago. Gauzak ongi egiten ditugunean garrantzitsua da horiek zabaltzea. Gure egoa bultzatuz gain besteengan inbidia eta lehiakortasun apur bat sortzea. Gauza sanoa da. Baina neurria ere hartu behar zaio. Norbaiten aportazioa komunitate batean ezin da autobonboa bakarrik izan. Komunitate batean JASO egiten dugu asko, baina EMAN beharra ere badago.

Hori da adibidez Sustaturekiko euskal erakunde askoren jokaera. Ez dute posteatzen kontatzeko zerbait interesgarria dutenean, interes berezi bat dutenean baizik.

Horretarako, norberaren egoa puztutzeko, egin dezatela guk bezala, blog bat ireki, eta agian horrela noizbait izango dute aportazio interesgarriren bat EMATEKO aukera.

Hor badago kontzeptu bat azkenaldian entzuten duguna: aurrerantzean irakurleen atentzioa izango da urrea, eta ez hainbeste informazioa bera. Baina irakurleen atentzioa mantentzeko, urrezko edukiak beharko ditugu. Hor dago erronka!