goxo-goxoa
Negar mordo bat egin dut Maule jaio zenetik hona. Askotan nekeagatik, beste askotan hormonen-dantza izugarriagatik eta, gehienetan, zoriontasunagatik. Zorioneko sentitzen naiz begiratzen diodan bakoitzean eta zoratu egiten naiz irribarretxoa eskaintzen digunean. Demasa da momentua.
Maule jaio aurretik banuen beldur txiki bat nire barruan. "Izango al dut maitasun nahikoa bientzat?", galdetzen nion neure buruari. "Maitasuna infinitua da" esaten zuen hark arrazoia zuela pentsatzen hasita nago. Ez dago hitzik goxotasunaren neurriez aritzeko. Goxoa da usaina, goxoa irriparrea, goxoa negarra, goxoak zaratatxoak, goxoak-edo mukiak, goxoa loa, goxoak esnatzeak, goxoak lokartzeko orduak... zortzi kilo lodituta nago goxotasunaz (hori hain goxoa ez bada ere). Ongi etorri Maule!
Poztu naiz, berriro be berbak dantzan jartzen dittuzula ikustian. Serafin