"...resonare fibris"
Dana ez dalako izango trukatutako liburu zaharra irakortzia, hamen irarkolatik urten barriko jenerua. Nere emazte gero eta feministiaguan eskutik etorritta, ez nekan hartzeko gogo askorik egixa esan, baiña zorixonez aurreiritzixa gaindittu juat, eta ez nok damutu.
Gaztetxuendako egindako ipoin bat kenduta ("Urtebete itsasargian", uste dot) ez nekan Meaben ezer irakorritta. Idazkera argi eta zehatza jaukak, nere gustokua. Eta eguneroko gertaerekingo ikuspegi makur bat, errealidadiari briztada siniestro bat emoten detsana. Nere gustokua bebai.
Idazkera tono nasaixa gustatzen jatak. Hizkera jatorra bebai -alarde linguistiko barik halan be-. Neure barruko fibra askokin erresonatzen daben idazkeria, beste askorena baiño gehixago. Sorpresa atsegiña.
Adabakiz osatutako kuadro.sekuentzia, sasoi eta eskenatoki desbardiñetan zihar, txatalak loturia jaukek baiña ez ebidentia, eta kontau barik lagatakuan hutsunian presentzia nabarmenakin. Ez juat sekula hain pertsonalidade indartsuko testurik irakorri.
Mediokreak, ahulak, bildurtixak... munduko biztanlerixian gehixengua gaittuk, ez alperrik. Asko kontatzeko jaukagu. 😁 Eta liburu hau gure bibliografixian ale politta dok.
Azken ohar bat: ez dakitt Meabek kontautako pasartiak ze neurriraiñok dirazen autobiografiko eta zer literario (eta imajinatzen juat ez dabela argittu nahiko, txistia hortxe dagolako), baiña neri neuri, idazten dotenian, atzera eragitten naben gauzia dok nere ingurukuak aittatzia. Argitaratzerako orduan, barrena. Bestela, "lagunologia" arluan batez be, asko dago kontatzeko. Igual neuk be Meaben eredua jarraittu biako juat, ke-kurtiña modura erabiltzeko... 😁
Laburbilduta: liburua asko gustau jatala, eta bere gehixago be harrapauko dittudazela aukeria dakatenian.
