Rabindranath, narrua jo nahi eta ezinda
Zirixa sartu destak, Rabindranath. Olerkixei alergixia jetsat, baiña “cuentos” izenburua batetik, eta liburua gaiñetik begiratzian hizlauzko itxuria zekala ikusitta... ba irakortzia erabagi najuan. Baiña kia! funtsian zer dittuk honek ba? jangoikuari egindako gorazarre euforiko/depresibo txandakatuak baiño... Nahikua aspertu naiz (eskerrak motza dala liburua): mezua ixa beti beretsua, 103 forma desbardiñetan emonda.
Gauza kuriosua: orokorrian gay xamarra begittandu jata liburua (hau ez dot ez gauza on ez gauza txar modura esaten; egitate hutsa lez baiño), Rabindranathek bere Jaunari egitten detsan dei eta maittasun deklaraziño griñatsuak gizonen arteko sexua ekartzen desta gogora. Behiñ eta barriro pentsatzen neban: “Ai Tagore Tagore... baakixat nik hik zer bihar duan... librako hot dog ederra!”. Ez dakitt iñoiz probauko ete zeban baiña; wikipediako bizitza pertsonalian ez da ezer agertzen.
En fin. Etxatala gustau. Ipoin bat izan da salbuespen bakarra: 60garrena. “En las playas de todos los mundos, se reúnen los niños...” hasten dan horretan, Rabindranathek furor uterinua alde batera laga eta antxiñako umien bizitza gogor, gordin eta ederran erretratu bizixa egitten dau.
