Negoziatzaileena
Liburua Honoré Balzac-en aipu batekin hasten da: “Detrás de cada gran fortuna hay un crimen”. Interesgarrixa, aberatsen mundu lilluragarrixa (ai instintuak!) distantzia batekin begiratzeko aukeria emoten daben pentsamentua. Izan be, odol urdin konturik ez dago hamen, ez bada eze, aukeria aprobetxau eta aberastu dan jentia baiño. “Noble” esaten jaken familixak, aspaldi (Erdi Aruan edo); hortik aurrera, izan Europako gerretan, izan azken urtietan... Euren artian ahuskan ibiltzen dira, zein dan “aberats berri” (o iraina!) eta zein aspaldikua; oso kuriosua izaten da antxiñako bully zaharren oiñordeko etxekaltiak ikustia...
Liburua bera gozadia izan da, dana tiroi baten egun gitxittan amaittu arte irakortzekua. Siziliako mafian mundua berez da oso literarixua, eta horrek asko laguntzen dau; bere tentakuluen hedapena harrigarrixa da; ohorian oiñarrittutako egittura testikularra be xelebria da (Alfredo Perez Reverteren gustoko gizonak izango litzakez, espainolak balitzaz); eta guztian azpixan, haundiki bihurtu dirazen oiesen historiak dagoz (jakiñekua da, ugezabarik txarrena dala antxiñan morroi izandakua). Edozelan be, liburutik interesgarrixena aittabitxixan arazuak konpontzeko sistemia izan da: berba zazkarrik ez, arrazoitzen beti, gauzak modu onian esaten... (eta gero taka). Zentzu horretan, azkenaldixan esku artian darabixadan zenbait korapillo diplomatiko askatzeko balixo izango desta, orraittiokan!