Milioitxuanekuak
EAE-n edozer egitteko –biharra, zientzia, kultura- beti, uneren baten edo bestian, Alderdixakin harremana izan biharra dago. Hori dala eta, ondo dago bere orbitako funtzionamendua ezagutzia; praktikotasun hutsez; juzku moraletan sartu barik. Zentzu horretan, alderdi guztiekin lez, informaziño interesgarrixena haren kontrakuengandik dator. Haren aldekuak esaten dabena be kontuan hartu bihar da, jakiña; nahiz eta askotan prebisibliagua izan (ustelkerixa kasuak ez dakela Alderdixakin zerikusirik, sekulan; beti, kasu isolatuak dirazela...).
Alderdiko jentia ezagutzen dot, eta benetan uste dot euretako asko pertsona zintzuak dirazela. Esan gura dot: ez dot ikusten zittalkerixarik euren jokaeretan, ezta liburu honetan salatzen dirazen maniobrak egitterakuan be. Egongo dira putasemeren batzuk, jakiña –alderdi guztietan legez-, baiña nik uste dot hónek portaerak, orokorrian, Alderdixan sano-sano egitten dirazela. Kanpetxanoki. Euzkadiren alde dabizela bete-betian siñistuta. Izan be, Alderdiko lagunon ezaugarri bat bada Alderdixa eta Euzkadi kontzeptuak nahastatzia; behiñ eta barriro; esparru guztietan. Ez dakitt noraiñok dan apropos egindako gauzia (irizpide politikua), eta nundik aurrera inkonszientia. Baiña hau askotan ikusi dot; azkena, herri bateko Alderdixan buruekin billera bat lotu nebanian; azkenian, nere harridurarako, billeriori Alkatian buleguan burutzeko. Nahaste borraste horren beste adibidia, Patxi Lopezen lehendakaritzan ikusi neban, edo hobeto esanda, Lopezek agintaldixa amaittu eta Urkulluri pasau zetsanian: mitin batian, telebistan alderdikide zahar bat negarrez agertu zan, “aginte makilla etxera itzuli zalako” emoziño betian. “Etxera”. Euzkadiko lehendakaritzia gauza propixua balitza legez.
Lehengo puntura bueltauta, hori da kontua: Euzkadiren alde, edo Alderdixan alde egittiak, alderdikidien begixetara, tanto monta, monta tanto. Hori onartzen badogu, ezin koherentiagua da 100 milioi euroko esleipena jokuan badago, Euzkadiri 4 milioittako eskupekua emongo detsan lehiakidia aukeratzia. Hori dalako normalena (De Miguel sareko akusauak behiñ eta barriro adierazi dabenez). Alderdixan hori ez da usteltzat hartzen, alderdikide zintzuan gauzatzat baiño; eta “hombres de partido” dirazenak halan jaixo, halan bizi, eta halan hiltzen dira, tautik esan barik.
Epiloguan ondo laburbiltzen da liburuan muiña:
“...esta especie de “noria” vasca de personajes y escándalos permite deducir una permanencia lineal en el tiempo del escándalo, o negocio a la sombra del poder si se prefiere, como realidad casi cotidiana. (...) Después de años publicando el superficial entretejido de escándalos relacionados con la corrupción, nos falta comprender más, comprender de verdad o realmente. Reconocemos que hay una contradicción intrínseca en este empeño. Lo que conocemos hasta la fecha es verdad, pero no lo que de verdad hay, ese “en el fondo” del que se habla comúnmente. (...) La tarea de visibilizar la corrupción en la Comunidad Autónoma Vasca es enormemente compleja. (...) Pero en unos pocos años, de repente el estamento judicial antes impermeable a cualquier iniciativa hostil frente al partido dominante en Euskadi, ha optado por no mirar más hacia otro lado. No sin el esfuerzo heroico de jueces instructores. Este ha sido el caso de la mayor investigación por corrupción habida en la Comunidad Autónoma Vasca, la trama del diputado y dirigente alavés del Partido Nacionalista Vasco Alfredo De Miguel. Pero el heroísmo en esta historia es coral: un juez y un fiscal; una empresaria y unos agentes de la policía autónoma vasca”.
Asko harrittu nau hau irakortziak: nor eta Zelaieta, ertzain batzuei gorazarre egitten? Benetakotasun sentsaziñua indartu desta (konspiranoia zeinuak atzera eragitten nabe, eta liburu honetan hortik gitxi dago, eta datu objetibuetatik asko). Bai, kaso honen jarraipena egitteko gogua sartu jata (argitaratzen dirazen albiste superfizialekin egin ezin dana). Epiloguakin jarraittuz:
“...Son probablemente la principal novedad: la trama como una red más de las diferentes redes que se reparten a la sombra del partido la geografía vasca. La Comunidad Autónoma Vasca o el partido serían una red de redes. Así permiten verlo las andanzas de los miembros de la trama, su modus operandi, sus relaciones con otros miembros del partido...” auto judizialetan ondo ikusten danez.
Gordetzeko moduko liburua, azken fiñian; edozein momentutan kontsultatzeko moduan. Eta Zelaieta jaunari aholku bat emoteko atrebentzixiakin amaittuko dot (berrargitalpenetarako): liburu amaierako indize onomastikuan atala gehitxuago lantzia, izen batiburrillo horren barruan hobeto nabigatzeko.
