Kartelak tapatzia
Askotan tokau izan jata kalian kartelak pegatzia, eta ondiokan be jarduten dot batzutan. Asko gustatzen jatan biharra da, berez, bardin da kartelak zeren gaiñekuak dirazen: agitaziñoko gauzak, biharrekuak... azkenaldixan EZ aldizkarikuak pegatzen dittudaz bakarrik. Askotan gogoratzen dittudaz goizaldeko ordu txikixetan egindako saiuak, basureruak lagun nittuala, poliziako auto bakartixengandik iges –Bidebarrixetako punta batetik bestera edozer ikusi leikian orduetan-.
Hortan hogei urte bai pasau dittudaz, barrena. Eta denpora horretan beti-beti saiatu izan naiz beste konbokatorixen kartelak ez tapatzen. Izan be, kaleko paretetan kartel asko egoten diraz, eta norberana pegatzerako orduan batzutan ez da erreza leku (on) bat topatzia. Leku librerik ez dagonian, lehelengo aukeria desfasautako kartelak kendu edo tapatzia izaten da, hau da, fetxaz pasauta dagozenak. Baiña nere etika kartelpegatzaillistikuan ez da sekulan sartu indarrian dagozen konbokatorixen kartelik tapatzia, ezta kartel atenporalak be (feminismua aldarrikatzen, esate baterako).
Ez da hori ezker abertzaleko “konpetentziakuen” irizpidia, antza. Urtiak juan urtiak etorri, herri desbardiñetan, ixa beti eurak izan diralako kartelak tapau izan destezenak, batzutan oso ordu gitxira. Igual asko eskatzia da: nahikua bihar izango dabe Naziñua Askatzeko bihar neketsuakin, bestion kartel ziztriñori erreparatzen hasteko –euren kanpañak masibuak izaten diraz gaiñera, kartelak hogeiñaka-eta pegauta...-. Baiña “eskubide guztiak guztiendako” aldarrikatzen dozunian, ba... ez da txarra izaten iñor zapaltzen ete zabizen begiratzia ¿ezta?
