Joalian bakardadia
Egixa esan bihar badot, hau liburuhau idazlian izen arraruangaittik aukeratu najuan. Baten bakarrik entzunda najeukan, kruzigrama baten. Bai: haiñ arrarua egin jatan, eze, ez-dakitt-ze arrazoingaittik kaskarrian sartu jataan, onezkero 25 bat urte bai. Arrazoi tribiala dok guztiz, batzutan beste berbekin be gertatzen jatana: palangana, esate baterako. Haxe entzun, eta nere kautan behiñ eta barriro errepikatu najeikek, berbian musikaltasuna edo ez-dakitt-ze-kristongaittik lilluratuta, eta tarteka-tarteka gogora etortzen jatak. Ba hala gertatu jataan tipo honekin: Lajos Zilahy. Ez nintzuan gogoratzen beste ezekin be: ez idazlia zanik, ez hungariarra zanik be...
Eta horra, liburu ederra begittandu jatak. Ez dok oso jasua izango (gerora ikusi dotenez, bere sasoiko best-seller fabrikatzaillia izan ei zuan Lajos) baiña idazkera forma oso orijinala eta hurrekua dok, eta protagonistian izaera torturauak ondo konektatzen jok irakorliakin, nerekin behintzat bai.
Idazlian ibilbide pertsonala ezagututa, errezagua egitten jatak gaiñera nobelia kokatzia, eta Akira Kurosawa zinegillianan antzekua begittandu jatak. Protagonistia be bere herrittik EEBB-etara egitten daben tipua dok, eta joalian penurixak liburuan zati haundixa hartzen juek: hizkuntzia, lagunik eta lanik eza, adaptau eziña, herrimin zorrotza... Halan be, hórrek penurixok gero etorriko dan integraziñuari indar gehixago emoten jetsek, iñor baiño amerikanuagua izateko borondatiari, EEBB-ekingo atxekimentu sutsuari... azken fiñian, herri horretan dan-dan-dan-danak diralako etorkin. Self made man topikua, gurian hainbeste txistetarako emoten dabena....