Euskeraz izan ARREN, zoragarrixa!
Aspaldi irakorri doten nobelarik onena. Zientzia-fikziñua, berba konposatuorren lehelengo zatixa ondo azpimarratuta (ikerlarixen arteko kontuak), lehelengo pajinatik engantxau nabena eta tentsiñua azken momenturarte mantentzen dabena, desenlaze trepidante besain harrigarrixakin. Hizkeriak be sorprendidu nau: neuri, berez, kostau egitten jata euskeraz irakortzia (ondiok erreztasun gehixago dakat espainolez irakortzen) eta horrek pizkat atzera eragitten nau euskerazko idazlanak aukeratzerakuan. Baiña Morillo honen hizkeria, ez dakitt zihetz zergaittik (*) –etxata bereziki sinplia begittandu-, oso errez “pasau” dot: firin, faran, firin, faran... pajinak iruntsi eta iruntsi, liburua garbittu arte. Pozik eta bere gauza gehixago irakortzeko gogoz!
(*) hau irakorri eta gero ulertu dot gauzia.