Euskal Herri legor eta horixa
Martitzenian, Senda Viva izeneko parkian sartzeko goguakin geratu giñan. Gure asmua eguna bertan pasatzia bazan be, iraillian zapatu-domeketan bakarrik zabaltzen hasi dira; bertara allegau arte ez giñan konturatu... Behiñ puntu horretan, Valtierran geldialdixa egin genduan, 70 hamarkadako rotulo luminoso arkeo-industriala ikusitta.
Horretara, eguardiko beroaldixa kotxeko freskuran pasatzia pentsau genduan, Bardeetan zihar road-movie estiluan.
Oso ederra da parajia: Bardea Zuri eta Baltzan artian pasau giñan; barruko geografia eta leku berezixak ezagutzeko gogo haundixa dakat... Egunen baten bueltauko gara, baiña bizikletekin eta udabarri/udazkeneko egualdi leunaguakin... Tartian, Bardeak ereiteko Francon denporan egindako kolono-herri pare batetik pasau giñan: Pinsoro eta Valareña. Segiduan konturatu giñan: Ameriketako herrixen modura, kale kuadrikulauak eta etxe unifamiliar txukunak bere jardintxuakin... Esako pantanuak kanporatutako familietatik asko hona etorri ei ziran.
Zarrakaztelun, Deportivuan eguneko menua jan, eta Pitillasko aintzira ondotik pasau bihar giñanez, geldialdi txikixa egin genduan, han ikusi leikianaz idea bat egitteko. Basamortuko oasisa, hau be egualdi onberagua dagonian hobeto ikusteko.
Halan be, geruago eta erakargarrixagua begittantzen jataz paisaje legorrak, hautsez betetako bidiak. Bakardade horrek berba barik lagatzen nau, aittitta Hilarion historixia ezagutu nebanetik nabarmen gehixago. Piedra y camino...
Eguasten goiza, hain zuzen be, Campo de Reyes inguruko bidietan zihar pasau genduan. Camino de la Pedrera hartu, eta ia noraiñok allegatzen giñan ikusteko. Tomaxek ez zeban asko ibiltzeko gogorik, eta segiduan bueltau ziran; Nikok eta bixok, ostera, harutzago allegau giñan, amaierarik bako kamiño politt horretan. Bide batez, masusta killo bat inguru hartuta; hautsa kendu eta gero, gozo-gozuak.
