Erudituendako nobelia
Zalantzarik ez dakat bere sasoian haustura itzala ekarriko zebala liburu honek (gaur egunian be, estilua deigarrixa da). Ariketa moduan, beraz, oso ondo: kontalari desbardiñen arteko monologoz osatutako puzzlia, bakotxa bere estiluangaittik ezagutu geinkiana –berak ez dau azaltzen eta-, eta Madrileko estrato sozial guzti-guztien errepasua egitteko balixo deskuana. Baiña... neretako hizkera hermetikuegixa (ba ete dago iñor munduan liburu honetako referentzia literarixo guzti-guztiak harrapatzeko ahalmena dakanik??), eta buruak-emon-ahala-botatako-idea-ekaitzari poesia balixua aitortuta be, ni ez nago frekuentzia hori aitzeko sintonian.
Liburua baiño zatixa interesgarrixagua begittandu jata idazlia bera, militar baten seme gipuzkoarra, Donostiako Ospitale Psikiatrikoko burua eta sozialistia.