Biba, biba la liberté!
Carlos VII pretendientia. Markiñako nere paziente batek argazki hau zekan oheburuan, 1x1,5m tamañuan.
Adibide bat Gotzon Iparragirren ikerlan ederra da ("Debarroko oasi liberala", UEU/Eibarko Udala, 2008) hamentxe bertan komentau nebana. Beste bat, “Eta tira eta tunba” diskua (Joseba Tapia, Zakurraren Biolina 2010). Azken honetan karlistadetako alderdi bixetako bertsuak jaso dira, nahikua gauza argittuta; bestiak beste, euskaldunak alde bittan zatittuta zeguazela.
VIVE, VIVE LA LIBERTÉ!
Anonimoa, 1869
Apez fanfarroi zenbaitek
desafioa bota'itek:
Karlos errege,
bortxaz bedere,
paratu behar ome'itek:
balore ona behaitek.
Apezak, zer nahi dezute
zuek errege bilatzen?
Partikularki
Karlos septimoz
nihor eztelaik oroitzen?
Hori bai zaiku txokatzen!
Ez dire apezak bakarrak,
baituzte lagun azkarrak;
haundimendiak,
ez galtzeagatik
lengo influjo ta indarrak,
egin dire karlostarrak.
Beti horien bizia
izan da hipokresia;
mundu guzia
umil-umila
beren eskura kartzia
da hoien lege guzia.
Bonuak eta graduak
dirutan ttuzte hartuak:
hek ezin kobra,
hok ez balio
Karlos errege egin arte;
esperantza ona daukate.
Galduagatik diruak,
badute konsuelua:
paper oiekin
egin dezakete
gibeleko serbiziua;
horra deskite modua.
Apezaren misionia da
bakea erakustea;
ez partiden bat
armatu eta
bera aitzindari atera,
gerra zibila piztera.
Fede onez kunplitzea
nork bere obligazionia,
makurrik gabe
geren dretxoak
elkarri respetatzea,
hori da libertadea.
Obispo eta kanonigo,
apez eta fraile,
zuek gurekin
oihu egin zue
zintzurrak larrutu arte:
Vive, vive la liberte!
