Belarripresten garrantzia
Halere, behin murgilduta, oso interesgarria irizten diot kanpainari. Txalo bero bat mobida hau bultzatu dutenei (ez dakit zeintzuk diren). Haiek egin beharko dute balorazioa, momentua denean; baina kanpainaren erdian gauden honetan ere, ondorio probisional batzuk ere ateratzeko moduan gaudela uste dut. Niri behintzat pare bat elementu, barrena, nabarmentzekoak iruditzen zaizkit: ahobizi papera jokatzen dutenen aldetik, lotsa astintzeko aitzakia, eta lehen hitza euskaraz botatzeko konpromezua; eta, garrantzitsuena, belarriprest kontzeptua.
Azken hau da, niretzat, euskararen bilakaera soziolinguistikoan benetako mugarri papera jokatu dezakeen faktorea. Izan ere, euskaldunok badugu muinean txertatutako oztopo bat: erdaraz erantzuten gaituen pertsona bati euskaraz egitea oso zaila egiten zaigu. Batek daki zergatik gertatzen den hau: edukazioa ulertzeko modu okerra (katalanek ez dutena, haien zorionerako); autogutxiespena; erantzun txar bat jasotzeko beldurra... Arrazoiak arrazoi, kontua da hitz egin ez, baina norberari euskaraz egitea onartzen duen pertsonak, bere jarrera bistaratzean, paper oso garrantzitsua jokatzen ari dela oztopo ustez gaindiezin hori gainditzen laguntzen digulako. Eta, ni behintzat, “Euskaraldi” honetan horren ondorio zuzenak ikusten ari naiz. Ohitura aldaketak. Eta, denok dakigu, hori lortzea oso zaila dela.
Eskerrikasko beraz, belarriprest papera jokatzen ari zaretenei: Fel, Ruben, Jose, Manoli, Puri, Tere... ezagutzen ditudanak aipatzen ditut, baina nire mezua denentzat da. Ahobizien paperari garrantzirik kendu gabe, zuena, bereziki txalotzekoa eta zoriontzekoa iruditzen baitzait.
Amaitzeko, Maddalen Arzallusek Euskaraldiari jarritako bertsoak, doinu... apurtzaile xamarrarekin. ;-)
