Bakillaua Eibartar Erara
Oinguan be antzerakua gertatzen jata. Arrainzalia ez naiz, baiña “Legatza Ondarrutar Erara” salbuespena da: izugarri gustatzen jata kanpo kurruskarixan eta barru gurixan arteko kontraste hori. Juan dan astian hori prestatzeko gogua sartu jatan, baiña legatza barik bakillaua ofertan zeguanez, aldaketa “txiki” hori egittia pentsau jatan. Arraiñakin etxera allegautakuan, baiña, beste arazo bat: limoirik ez. Eta, noski, nere sukaldian inprobisaziñua nagusi danez, behiñ aldaketak egitten hasitta, eskura nittuan beste zitrikuak erabiltzia pentsau neban, jakiña. Laranjak.
Hatzapar puntak txupatzeko moduan geratu jatan; hain da eze, eserialdi baten kg 2 inguru bakillaua jo-ta-garbittu genduan etxeko lauron artian. Penia hartu neban erretratua etara ez izanaz, eta hori dala eta aste honetan esperimentua errepikau dot, pare bat argazki eginda. Jakiña: “Legatza Ondarrutar Erara” ez da plater honendako izenik egokixena, beraz beste bat asmau biharko dogu. Zer moduz “Bakillaua Eibartar Erara”?
Errezetia ez dot azalduko: legatzan berbera da, baiña legatzan ordez bakillaua, eta limoian ordez laranjia. On egin, eta kontaukozue ia zelan urten jatsuen!