Artisau konpetente baten biharra
Ardantzako pasoanibela (automatikua) 1997 urtian. Zaindarixen kasetatxua ezkerrian egoten zan, bloke grisezko parapeto horren lekuan.
Ardantzako kale zaharrian, pasoanibeleko zaindarixak ezagutu genduzen. Eskolako ume asko pasatzen giñan bertatik: kasetatxo bat zan, 1,5 edo 2 metro karratukua, eta zaindari bi egoten ziran bertan, txandaka: bata ule zuriduna, bestia gris-baltza. Gizon serixuak ziran, ipoin gitxikuak, "kastellanuak". Trena pasatzeko zeguanian, kasetatik urtetzen ziren trenbide ondoko manibela haundi batzuei eragitteko, eskuz, barreria ixteko. Ez naiz gogoratzen noiz arte egon ziran honek zaindarixok, nere eskola denporan izan zan (nik eskolia1986xan edo amaittu neban). Gero pasoanibela automatizau egin zan, eta halan urte asko egin zittuan harik eta Ardantza-Aldatzeko urbanizaziño haundixa egin arte. Orduan desagertu egin zan pasoanibel hori, kamiñua trenbide azpittik sartu zanian.
Kontua da, harek zaindarixak nahikua aspertuko zirala trenen artian. Euretako bat gure aittitta Demetrion "eskolakua" zan kontizu, eta txapuzatxuak egitten zittuan denporia pasatzeko. Eta goguan dakat, baten (halako gauzak konpontzia ondiok merezi zebanian) amak kertena hondatutako aizto bat zekala, eta euretako bati eruan zetsala. Baitta harek konpondu be: egur argizko kertena sartu zetsan, pagozkua edo, eta hortxe dago, aman sukaldeko kajoyian, ederto illunduta (asko erabilli izanan seiñale). Ondiokan etxako torlojurik mobidu be.
