Tear down the wall!
Hesia urraturik libratu huen kanta...
Hegoi egun baten idazten deuat, anaia. Mende batzu dittuk hire arbasuak auzokuen etxera zibilizaziño pizkat ekarri zebela, eta zuek ziñazien aurrerapenan eredu. Ekialdeko haize beruakin etorri ziran matematika, medikuntza, arkitektura eta artia erromatarren ostian kaosa nagusi zan lurralde horretara. Artian nere jentia euren modura zuan: artzaiña ez ba zuan, nekazarixa zan euskalduna, Europako hegoaldian bizi giñan tribu edo klan guztien arteko jokuan beste kide batzu. Sasoi illun hartan sartu zittuan hire arbasuak, eta zazpirehun urtez nagusi izan zittuan Al-Andalusen.
Gaur hor hago, urratuta: afeittatzeko kutxillak baiño zorrotzago diran burdiñ-hesixei heltzeko arrazoi senduak bihar dittuk. Metal urratzailliari esku betiakin gogor sakatzeko, miña baiño gogorraguak diran arrazoiak. Horregaittik begiratzen haut errespetuz, eta kuriosidadez.
Baiña itsua ez nauk: ¿zer dala ta, azken egunetako “boom” mediatikua? Urtiak da hire anaiak etortzen ta etortzen dabizela... ¿zer gertatu dok oiñ ba medixo danak zuen odolari erreparatzeko? ¿Zeiñ jabik tajadia etaratzen? Bateronbat bai, eta ez zarie zuek. Zuekin trafikatzen dabenak izango juek zeresana: handik bidaltzen zaittuezenak edo hamendik zuen izardixa eta odola diru bihurtzen ibiltzen dittuanak.
Euskal arrantzalian ikur txapeldun eta surrandixa batzokiko komuneko atian baiño etxagok oiñ. Ondarruko barran galegoz eta wolofez entzutzen dok. Sasoia aldatu dok, eta etorkizuna lamerako zibili-zabuluetan jagok: binilua besain azal baltzeko umiak euskeraz dabizak bere lagun zurixekin jolasian...
Tear down the wall!
