Morrazotik zulora
Oraintsu Galiziako Morrazoko penintsulan oporretan egon garanian, "Diario de Pontevedra" egunkarixan irakorri ahal izan dogu Afganistanera bidaldutako soldaduen inguruko erreportajiak. Euren amei, neskalagunei, emaztiei egindako alkarrizketak, Gudarixei gorazarriak, iritzi eta animo artikuluak... Galizian hain hedatuta dagoan espainiar abertzaletasuna, joko epikuak eta beste notizixen faltiak eragindako erreportajiak, seguru. Ez ziran bereziki atentziñua deitzekuak, baiña bai gogoratzen dot neska baten testigantzia: egun batzu lehenago nobixo militarrakin ezkondutakua, ustekabian senarra Afganistanera bidaltzen zetsena; kazetarixandako okela freskua.
Jakin dotenian Afganistanen hil diran hamapiku militarren barri, gogoratu egin naiz: "¿Ez dittuk ba hárek galleguok izango...?". Eta gaur, Lekeitioko Baserri tabernan, periodikuan irakorri dot, baietz. Ixa danak galiziarrak, eta tartian orain dala hillabete ezkondutako morroi bat. Gauzak zelakuak diran...
Ez naiz triste jartzen Gudarixak hiltzen diranian (militarrak, poliziak...), baiña ezta pozik be. Fatalismoz jazten naiz. Norberak aukeratutako biharra da, protestarik admititzen ez dabena. Arriskua lanpostuan doia, eta konforme ez dagoana hobe dau hojalatero sartzia (bihar askokua, eta askoz errespetagarrixagua).
Gauzak holan, euren familixekin alkartasuna sentitzen dot -alkartasun moderatu bat, azken finian etsaiak dittudaz eta etsaitzat nabe- baiña irribarre makurra urtetzen jata fiambrien inguruan hasten dan antzerki ponpoxuan aurrian. Gudarixan gorputzak burruketan jarraitzen dau hil eta gero, edo hobeto esanda bizirik darraixenak gudarixan gorpua erabiltzen dabe arma modura, Ruy Díaz de Vivar ustel baten modura.
Ez jaken bape gustatuko espainiar abertzaliei Gudarixak mendi baten kontra lehertu izatia, konfusiño tonto baten ondorixoz. Nahixago leukie askok, missil baten biktimak dirala deskubriduko balitza...
Hildako gudarixak, baiña, irribarrez darrai basamortuko eguzkixari begira, begixak zabal-zabalik. Hari bost axola, herixotzian motibuak.