Salmenta helburu soilak
Unibertsitatea amaitu ostean banketxe batean aurkitu nuen lehenbiziko lana. Besterik ez eta Bilboko bulego nagusian traje-gorbatarekin lana egiteari baiezkoa eman nion. Sei hilabeteren ostean ez zidaten kontratua berriztu. Berritzeko prozesuan elkarrizketatu ninduenetako batek esan zidan ez ninduela banketxe batean lanean ikusten, bulegoko arduradun eta beste bi elkarrizketatzaileen iritziaren kontra. Pertsona harekin elkarrizketan egi larregi bota nituen, besteak beste banketxeko produktu batzuek sortzen zizkidaten zalantza etiko eta moralak. Sinzerizidioa esango lioketena.
Sekulako kolpea eraman nuen. Lehen aldia zen balio ez nuela esaten zidatena. Baina denborarekin ikasi dut erabaki hura zorionekoa izan zela niretzat. Zortzi urteren ostean banketxeen produktu askotan sinistu gabe jarraitzen dut. Ez zait bidezkoa iruditzen zenbait zerbitzurengatik kobratzea. Eta lana diru-iturri izateaz gain gozamen-iturri izatea ere nahi dut.
Gainera, ez nuen gustuko banketxeak salmenta helburu hutsez soilik esatea langile bat ona edo txarra zen. Inportanteena saltzea zen, bezeroa ahalik eta produktu/zerbitzu gehiagorekin kateatzea, ez zuen ardura bezeroaren interesekoak ziren edota bezeroak eskatu ote zituen. Saldu, hori zen arrakasta faktore bakarra. Saldu baita bezeroari esan gabe ere. Gure bulegoko apal oso bat bezeroentzat eskatutako urrezko kreditu-txartelez betea zegoen. Doakoa zenez, bezeroek jakin gabe saldu zituzten lankide-ohiek. Eta salmenta horri esker saria jaso zuten lankide-ohiek. Urrezko saria, urrezko potrodun lankide-ohientzat.
Nago Inside Job filmean aipatu zituztela neurririk gabeko salmenta helburu hauek, baina Wall Streeteko finantza-komertzialei aplikatuz. Saldu ahalik eta hipoteka gehiago. Ez du ardura hipoteka horiek onak edo txarrak diren. Tori milaka dolarretako sari extra hau salmenta horiek lortzearren. Aizu, eta hipoteka horiek kakaztuak badaude? Ah, lasai, hori beste departamentu baten arazoa da.
Berriz etorri zait gaia gaurkoan. Goldman Sachs inbertsio-banketxean ia hamabi urtez lanean jardun duen Greg Smith-ek artikulua kaleratu du NYTimesen bertatik ospa egiteko arrazoiak emanaz. Azken urteetan enpresa eta bertako langileen jarrera aldatu egin dela irizten dio, helburu komertzial soilak jarraitzen ei dituzte. Ez du axola bezeroari saltzen diotena hobeto dagokiona ez izatea. Garrantzitsuena salmenta hori Goldmanen interesen arabera egiten da. Ahaztu bezeroaren interesak. Gora salmentak.
Eta egia da horrela egiten direla dirutzak. Horrela sortzen dira inperioak. Baina horrek eraman gaitu egungo egoerara. Saltzeari soilik begiratuta sortu da krisia, saltzen genuena guztiontzat ona edota errentagarria ote zen inporta gabe. Salmenta bat ona izan behar da enpresa eta bezeroarentzat, gizartea ahaztu gabe.