Hegoalderantz, bostgarren eta azken zatia
Esan nahiko nuke zulatuen istorioa eta motorraren esperientzia atzean geratu dela, historia dela, baina oraindik bertan daukat eta gaur behin baino gehiagotan beldurtu naiz berriz gertatuko delakoan. Baina ez, normaltasuna frentean, no news good news.
Abuztuak 27, Stung Treng - Kratie (140km autobusez)
Goiz jaiki eta 7etarako autobusean nengoen jada. Esan beharra dago autobus geltokira motorrean eraman nindutela eta bai, motorrean kanbodiarra, bizikleta eta ni neu (aurreko eguneko postura berean). Kratie Kanbodia iparraldeko hiri handiena denez bertan gurpila konpontzeko esperantzan nintzen.
Eta halaxe egin nuen. Batean eta bestean galdetu ostean, denetarik saltzen zuten denda batean kubierta bat atera zidaten. Kamarari neuk konpondu nion zulatua eta eguerdirako bizikleta probatzen nenbilen.
Abuztuak 28, Kratie (atseden eguna)
Irakurtzen pasa nuen eguna. Goizean goiz Aldous Huxley-ren Un mundo felíz bukatu eta eguerdirako Robinson Crusoe hasia nuen jada. Hirian zehar buelta batzuk emanez gurpila probatu nuen.
Abuztuak 29, Kratie - Kampong Cham (120km)
Aspaldiko egunik ederrena izan dut gaurkoa. Oso gustura nabil, bizikletak ondo eutsi dio, baita nire hankek ere.
Goizeko 7etarako gosaltzen nengoen Kratieko plaza alboan. Bukatu eta Mekong-en albotik hegoalderantz hartu dut. Gaurko bidea bigarren mailako errepideetan barrena izan da. Ez dut beste turistarik ikusi eta herrixka txikietan barrena pasatzean jende mordoak agurtu nau.
Gaurkoan GPSak ez zeukan lanerako gogorik, ez zen pizten, eta erreferentzia argirik gabe ibili naiz. Mekong-ek soilik ziurtatzen zidan norabide onean nindoala. Eguerdiko hamabiak inguruan asfaltoa bukatu eta lur eta harrizko bidean ibili naiz.
Bide gogorra izanagatik oso atsegina egin zait, jende ugarik agurtu nauelako eta Kanbodia ezberdina ikusi dudalako. Bide osoa etxe eta txabolaz inguratua zegoen. Ekialdean laku edo aintzira bat tartekatuz eta mendebaldean Mekong nuela egin dut aurrera lehen orduetan.
Deigarria egin zaidan beste kontu bat Kanbodian musulmanak topatzea da. Ingurune honetan orain 500 urte inguru Vietnamdik etorritako etnia bat bizi da, fede islamiarrekoa. Kuriosoa izan da mezkitak aurkitzea bertako pagoden ondoan, baita muezinaren errezurako deia entzutea ere. Salam aleykun bat bahino gehiago entzun ditut, tartean itsasargia izan daitekeen honen ondoan aittitta batek esana.
Azken 35 kilometroak Mekong-en bestaldean egin behar nituen, bidea hobea zelako. Ferrian non hartu kostata aurkitu dut. Etxe baten izkinan ateratzen zen lokaztutako bide baten bukaeran, non bestela! Ferriarena ere xelebrea. Hamabost bat motor, furgoneta bi, 4x4 pick up bat, kamioi txiki bat eta ni neu geunden zain. Nola edo ahala sartu gara itsasontzian eta bestaldean geunden minutu gutxian.
Mendebaldeko hegiko bidea lurrezkoa izan da hasieran, gero asfaltua. Kuriosoa egin zait belar-metak aurkitzea Kanbodian (gehienak lehorrean zeuden baina argazkiko hau eta bakarren batzuk uretan), Euskal Herrikoen horren tankerakoak. Azken kilometroak gustura egin ditut. Bide erraza nahiz eta haizea beti bezala kontra egon, jende ategina eta paisaia ederra, hankak ere primeran. Arratsaldeko bostetarako arropa eskegita eta guzti neukan hoteleko gelan, biharko prest.
Bihar agur esango diot hasieratik norabidea markatu didan Mekong-i. Akabo hegoaldera joatearena. Bihar mendebalderantz biratuko dut. Helmuga, Siem Reap hiria, 280 kilometro ingurura dago. Ondo bidean han izango naiz asteazkenean (130 + 150).
Bitartean, biba zuek eta biba gu!