Bigarren eta hirugarren egunak, Bangkok eta Vientiane
(Uztailak 31 eta abuztuak 1)
Nahiago nuke futbol jokalarien moduko jet lag-a izan! Eta prentsan agertu ohiko 10 orduak ez ditudalako egin lo. Bangkok-eko lehen gabean hiruzpalau ordu egin ditut lo, tartekatuak. Ohean pasatako denbora gehiena esna egon naiz.
Goizean esnatu eta bizikleta erostera joan gara. Eñaut eta Mirenek lagunduta 190 euroko Trek bizikleta txinatarra erosi dut. Prezioa ez denez itxita egoten zertxobait negoziatzen ahalegindu naiz, batez ere unibertsitate pribatu batean ikasi dudala eta tipo argia naizela igerri dadin. Zer pentsatuko ote dute Asiako dendari gehienek mendebaldar batekin prezioa negoziatzean, jakin nahiko nuke.
Tren txartela erosi ostean hirian zehar pasiatzen ibili gara. Kontrastez betea dela esatea ez da asko esatea, izan ere, zein hiri ez dago kontrastez betea? Luxua eta txabolak, airean mugitzen den trena eta tuk-tuk-ak, Lumpini parkean tai-chi-a egiten duten señorak eta autopista azpiko belardian lo egiten duten eskaleak.
Hotelera bueltatzean motxilak parrillari lotu dizkiogu eta laster arte esan diet Eñaut eta Mireni. Egun batzuren buruan Laos iparraldean ikusiko ditut. Gurasoekin ere hitz egin dut, San Inazio eguneko bazkaria zuten.
Tren geltokira bizikletaz joan naiz. Ez nuen berehalakoan usteko Bangkok-en bizikletaz ibiliko nintzenik, baina bizikleta saltzaileak lasai joateko esan dit. Tira, iritsi iritsi baiz, baina azken aldia da halako hiri batean horrela nabilena, uff.
Trena Tailandian bidaiatzeko modu berezia da, gomendagarria guztiz, ezagutzeko modukoa. Halako bagoi batean egin dut mugarako bidea. Hemen ere tarteka egin dut lo.
Nong Khain trenetik jaitsi eta mugara, Friendship Bridge delakora. Tailandiako irteera-bisatua hartzen ari nintzela Laosen bizi den Singapurko tipo batek ekonomia lekzioak eman dizkit. Espainia oso gaizki dagoela. Baina Laos oso ondo, sendo. Gora ekonomian adituak!
Inork ez didanez kontrakorik esan bizikletan zeharkatu dut Friendship Bridge (debekatua dago) eta Laosko bisatua lortzeko prozesu amaitezinean hasi naiz. Zorionez bikote ingeles batekin berriketan hasi eta ordu erdi inguruz kontu kontari jardun dugu.
Zigilua lortu eta Vientianerako hogei kilometroak egin ditut bizikletaz. Itxuran sirimiria ez da euskalduna soilik; eta bai, mela-mela eginda bukatzen duzu ordubeteren ostean. Itxura negargarria izan arren galdetu dudan lehen hotelean aurkitu dut tokia.
Arratsaldean kafea hartzera joan eta goizeko ingelesa ikusi dut. Ordubete inguruz jardun dugu berriketan. Hauek dira bidaietako une politenak, oharkabean, Qatarren bizi den kimika irakasle batekin ordubete pasatxoan hizketan. Bihar Vientiane erakutsiko diet. Monzoia dela eta eguraldi negargarria dago eta deskantsurako hartuko dut biharkoa.
