Bidaiaren azken egunak

Etxean nago jada. Bizikleta utzi nuenetik bi aste inguru pasa dira eta apur bat bere falta somatzen dut. Eta ez da lanera itzultzearen sindrome horiengatik, ez, gogotsu itzuli naiz. Bizikletan bidaiatzea nekagarria egin zitzaidan tarteka, helmuga besterik ez nuen begitartean, baina Siem Reap-era iritsi eta berehala gehiagoren beharra sentitzen hasi nintzen, nire barnean baten batek "beste bat, beste bat!" eskatuko balu moduan.

Irailak 1, 2 eta 3 Siem Reap

Aurreko egunean Sim Reap-era iristean hotel on pare bat nituen begiz jota. Garestienera joan nintzen aurrena (60 dolar gaua) baina beteta zegoenez Royal Crown Hotelean bukatu nuen (35 dolar gaua). Ezin jakin lehenengoan nolako esperientzia izango nuen, baina bigarrena primerakoa izan zela esan behar: logela ederra, garbi eta handia, bainera eta guzti; gosari ugaria prezio barnean; igerileku txiki baina atsegina; wifia doan. Mila eta berrehun kilometroren ostean behar nuen oasi txikia. Gainera hoteleko langile ia guztien laguna egin nintzen, beraien zein nire berriketarako gogoa zela medio.

Lehen egunean ez nuen ezer egin, bainua hartu eta hirian paseatzea besterik ez. Arratsalde osoa kafetegi batean pasa nuen idazten (hemen idazteaz gain paperezko egunkari bat idatzi dut, irakurle berezi bakarrarentzat), monzoia lagun. Hurrengo eguna dezente interesgarriagoa izan zen. Helburu bakarrarekin hasi nuen, bizikleta saltzea. Ez nekien non eta nola saldu eta beldur nintzen Bangkok-era bueltan eraman beharko ote nuen. Hotelean auzoan zegoen denda baten informazioa eman zidaten eta bertara joan nintzen bizikleta garbitu ostean. Esan beharra dago eta azken eguneko euriteak kaka-eginda utzi zuela.

Dendan bizikleta goitik behera aztertu zuten. Gurpila desmuntatu, katea eta kanbioak gertutik ikusi, aurreko amortiguadorea probatu eta abar. Argi esan nien 260 dolarrean erosi nuela hilabete aurrerago eta berriz prezio horretan saltzea lortuko zutela. Ezer gutxi negoziatuta 120 dolarrean itxi genuen tratua, hainbat konponente aldatu beharko zituztela esan zidaten eta. Saltzailearen trikimailuak, seguru, baina nire gutxieneko prezioa 100 dolarrean nuenez eta bizikleta ezin saltzeko beldur nintzenez, gustura geratu nintzen. Badakit 260an erosi eta 120an saltzea hilabeteren buruan ez dela negozio ona, baina nire burua justifikatzen dut pentsatzen hegazkinean nire bizikletarekin joan-etorria 300 euro kostatzen zela, eta alokatzea 400 euro inguru; beraz, gustura nago 100 euro ingurugatik bizikleta alboan izateaz hilabetean.

Goiz itxi nuenez tratua igerilekura itzuli nintzen, hoteleko txoko kutunera. Han nengoela hoteleko zerbitzari batek galdetu zidan arratsaldean ea zer egin behar nuen eta nire plan falta ikusirik Angkor tenpluen miniatura ikustera gonbidatu ninduen. Ez nion larregi ulertu zer arraio zen miniatura hori eta arraroa egin zitzaidan proposamena, baina onartu nuen gonbita eta lanetik atera zenean hoteletik kilometro ingurura zegoen leku batetara joan ginen. Normalean dolar eta erdi balio omen zuen sarrerak baina ni doan gonbidatzen ninduela. Bertaratzean ulertu nuen guztia. Bere aitonak ekin zion Angkor Wat tenpluaren miniatura harriz lantzeari eta orain bera zebilen kokapen hartan zer edo zer bultzatu nahian. Angkor Wat-ez gain beste bi tenplu ere bazeuden, haietako bat Bayon misteriotsua, diru faltagatik bukatzeke zuena.

Chanpoth mutil atsegina zen. Hotelean goizez lan egiteaz gain unibertsitatean ikaslea zen arratsaldez. Miniaturak zeuden patio moduko hartan jatetxe bat jartzea nahi zuen. Izugarri atsegina izan zen nirekin eta asko poztu nintzen gonbita onartu izanaz. Bidaiek oparitzen dizkizuten altxor txiki eta gustagarrietako bat. Bukaeran gainera sorpresa eman zidan alboan zegoen krokodilo-haztegia erakustean; berrogei bat ale putzu ziztrin baten inguruan pilatuta.

Hurrengo egunean Angkor ikustera jo nuen, benetakoa, turista mordo-mordoarekin. Lehenago ere egona nintzenez lasai egin nuen bixita, gustuko tenpluetara soilik joaten, inguru atseginean bizikletarekin pasiatuz. Angkor leku flipantea da, ahozabalik lagatzeko modukoa. Ederra da, baina gehien erakartzen nauena leku hau XII. mendean, eraiki zutenean nolakoa izango zen imajinatzea da (Europa izurriteek jota zegoen bitartean Angkor urrez estalitako tenplu eta eraikin sorta zen).

Irailak 4, Siem Reap - Bangkok

Kanbodia atzean laga eta Thailandiara bueltan. Autobusean mugaraino joan nintzen, alboan flandriar jator bat nuela. Kanbodiatik ateratzeko zigilua lortu eta Thailandiakoa lortzera joan ginen. Inoizko mugazainik mantxoena (edo langileena?) tokatu zitzaigun eta ordu eta erdi behar izan genuen (alboko ilaretan lau aldiz azkarrago zihoazen).

Leku kuriosoa da muga hau. Gure alboan inmigrante ugari, kanbodiarrak eta vietnamdarrak, Asia hego-ekialdeko ekonomia potenteenera lan bila. Bizitza hobearen bila dabiltzan inmigranteak, turistak eta bidaiariak, denak batera. Bai, aldea dago turisten eta bidaiarien artean.

Muga igaro ostean furgonetetan antolatu gintuzten Bangkok-era iristeko. Zein ezberdinak diren Thailandia eta Laos eta Kanbodia. Lehen mundua imitatu nahi du lehenak, besteek nahikoa dute egunerokoarekin.

Irailak 5 eta 6, Bangkok - Eibar

Azken orduak Bangkok-eko auzo modernoak eta turistikoenetan pasioan pasa nituen. Masajea hartu, ondo bazkaldu eta goiz joan aireportura. Bertara iristean oso deigarria egin zitzaidan indiar (edo pakistandarrak, ezin bereizi) mordoa ikustea telebista-kaxak fakturatu nahian. Batzuk Andorrara joaten diren moduan, igual indiarrak Bangkok-era joango dira telebistak erostera?

Bueltako hegazkinean tipo interesgarria neukan. Zioena egia bazen Iraken egon zen gerra sasoian, lanean. Ez nion galdetu nahi izan zertan. Kristorenak esaten zituen amerikarren kontura, bera ingelesa. Tira, hitz egiteko atsegina zen eta ikuspuntu zentzudunak zituen. Hori eta lokuluxkei esker azkar pasa zitzaizkidan Frankfurterako 11 orduak.

Franfkurt, bueltan Europan. Prezio finkoak, akabo negoziazioa eta antzerkia. Edozerk zirudien garestia. Arropan ere aldaketak, trajeak edonon. Akabo opor-tankera, negozio-giroa nagusi.

Luze egin zitzaidan Loiurako hegaldia, alboko guraso alu eta haurrari esker. Bi ordu luzeagoak hamaika baino. Aita eta Maria zain. Horrela itzul daiteke bidaiaria gustura etxera.

Izugarri gustatzen zaizkit bidaiak. Hogei eta lau orduan Bangkok-eko merkatu zaratatsu batean prezioa negoziatzen egotetik Eibarko obraz beteriko kaleetara pasa zaitezke, Frankfurt-en ia bost euroko kafe bat hartzen egon ostean.