Arrateko igoera
Hamabi edo hamahiru urte izango nituen Arratera bizikletan igo nintzen lehen aldian. Ikastolako irteera zen, gehienak oinez eta bakar batzuk bizikletan; azkena iritsi nintzen, besteak beste zuzen igo beharrean Ixua eta Usartzatik ustezko lasterbidea irudikatu nuelako. Urteak daramazkit, beraz, bizikleta gainean xelebrekeriak egiten.
Bizikletaren beroaldiak ez zidan larregi iraun, baina urtebetez edo lagun batekin Arraterantz jotzen nuen. Urteetan kasurik egin ez eta banketxeko lehen soldatetako batekin erosi nuen bizikleta berria, Santiagoraino birritan bidaide izan dudan Orbea laranja.
Mendi-bizikleta berria erosi eta gutxira hasi nintzen Arrateko igoeran denborak hartzen. Itzioko bidegurutzen hasi, Iturburu, Urkoko iturria, Ixuako bidegurutzea, Usartza gaina eta Arrate. Banan-banan oroitu eta etxean kalkulu-orri batean apuntatzen ditut. Eginiko denborak ez badira esanguratsuak, hobe ez apuntatzea, haizeak erman ditzala.
Ohitura hau ez dut beste inongo ibilbidetan errepikatzen. Akaso ez dudalako beste ibilbiderik horrenbestetan egin. Lanetik atera, ilunabarra gertu, segi Arraten gora.
Lehen denborak hartzen hasi nintzenetik hamalau bat minutuan murriztu dut nire erlojupeko, edo erlojuaren kontrako, borroka. Ez dut behar pultsometro edo aplikaziorik jakiteko ondo edo gaizki noan, nahikoa erloju sinple bat.