Mª Dolores Pradera (2)

Ekainaren 16an Maria Dolores Praderaren kontzertua zegoen Durangon. Azkenengo momentuan jakin nuen, baina, hala ere, ezin joan, Durangon bertan ezkontza genuen eta. Leirek egin zuen kontzertuaren kronika irakurri eta gero ezin nere esperientzia kontatu gabe geratu.

Niri ere beti gustau izan zait Maria Dolores Pradera. "Arraroa" naizela horregatik pentsa dezake jendeak, baina, egia esan, ohituta nago, beti pentsatu izan dut-eta ez naizela kanonetan sartzen. Ermuan ikusi nuen nik Maria Dolores Pradera orain dela urte batzuk. Ze ederra izan zen! Ze dotorea den bere larogetaka urterekin ere! Beti bere zapi dotore horiekin! Eta ze musika ederra. Ze ahots ederra.

Durangon ezin izan nuen ikusi. Larunbat horretan ezkontza; kasualitatez, Durangon bertan, hotelean. Gauean juerga lasai egin ahal izateko bertan geratu ginen lotan koadrilako gehienok.

Kaletik bueltan hotelera heldu eta hantxe zegoen bera! Butaka haundian eserita, beti bezain elegante! Aldamenekoari esan nion: "Maria Dolores da! Maria Dolores da!". Bihotza azkar-azkar hasi zitzaidan eta guztiz alteratu nintzen. "Zein? Amona hori?" galdetu zidan. Baina ni ordurako berarengana hurbiltzen ari nintzen. "Derrigorrez berba egin bihar dot berakin, zenbat gustatzen jatan esan bihar detsat, autografua eskatu bihar detsat", besterik ez nuen pentsatzen. Eta pentsatu eta egin. "Dame dos besos" esan zidan eta amarentzat autografoa eskatu nion.

Dagoeneko ekainaren 17a zen, nire urtebetetze eguna. Opari ederra izan zen niretzat. Eta nire amarentzat ere hala izan zen biharamonean autografoa eman nionean. Zelako ohorea gurea.