Irauli beharra

Ezin da eskolaren gainean laga euskalduntzearen pisu guztia, eta gainera pentsatu ume horiek barita magiko batek ukituta moduan, euskaraz egingo dutenik, giroa guztiz erdalduna denean.

Ezin da helduen euskalduntzea 100. mailan laga eta euskaltegiak txaplata bailiran erabili. Ezin dute euskaltegi publikoek agonia luze honetan jarraitu, jaio zirenetik hiltzen dabiltza-eta. Utzikeria eta ganorabakokeria administrazioaren partetik. Helduak ez ei dira estrategiko, baina giro erdalduna sortzen dute.

Ezin da pentsatu euskara ikasi duen jendeak titulu bat lortu duelako euskara erabiliko duenik. Tituluak bere horretan ez duelako ezertarako balio, batez ere, ikasteko motibazio bakarra paper hori lortzea izan denean.

Ezin da erabilera handitu, erremintak ematen ez bazaizkio tituludun beharginei, euskaraz ez badaude, adibidez, aplikazio eta ordenagailuak, Osakidetzan pasatzen den moduan. Titulua lortu baina gero lanean power-point ikastaro batek duen erabilgarritasun bera badauka, ezin motibatu eta erabili.

Ezin da ardura guztia euskaldun kontzientziatu eta militante guztien gainean laga. Gu gara egiten ez dugunak, guk erreklamatu behar, bekatariak egiten ez badugu, errudunak.

Uste dut badela momentua euskara exijitzeko, etiko eta legalki badagokigulako.

Uste dut badela unea edukazio onarekin amaitzeko; kontrako eragina izan duelako, eta, agian, ozen eta ez-adeitsu erreklamatuta jaramon handiagoa egingo digutelako.

Uste dut badela sasoia jarkitzeko, eta bagarela esateko, euskaraz bizi gura dugulako

Bada garaia matxinadarako!

Oharra: post hau eibartarrak zerrendako erantzun-soka baten bota dut eta Iturrik ohartu nau post bat zela. Mila esker, wapo!