Ile-apaindegian
Pasa den astean ile-apaindegira joan nintzen. Beharra nuen, zegoeneko flekilloa sudur puntaraino ailegatzen zitzaidan; eta, gainera, ile zuriak gero eta ugariago jaiotzen zaizkit, zoritxarrez. Benetako premia neukan, beraz. Baina beti ibiltzen naiz berdin: astirik hartu ezinda, eta gero txanda hartzea ahaztuta.
Horrela esanda, badirudi ez dudala atsegin pelukeriara joatea. Ez, horratik, guztiz kontrakoa! Ezin dudalako, bestela astero joango nintzateke. Ezin da, baina. Alde batetik, astia behar delako horretarako; eta bestetik, dirua; izan ere, ez da kontu merkea ilearena.
Horregatik ez dut ulertzen ile-apaindegira joatea gustatzen ez zaion jendea, sinestezina iruditzen zait, nire ustez plazer hutsa baita. Niretako astia, mundu paralelo batean egoteko, pentsatu barik, laztanak eta masajeak jasotzen. Sentsazioen leku atsegingarrian.
Horrela sentitu nintzen aurrekoan. Bertara iritsi eta besaulki erosoan eserarazi ninduten. Horrekin batera betaurrekoan kendu. Egia esatera, behin antiojoak kenduta, miopeok erraz dugu mundu paralelora bidaiatzea, gure baitan murgiltzea. Mundu erreala lausotzen zaigu eta beste zerbait dela pentsa genezake.
Orduan hasten da benetako plazera: metxak egin eta ilea zilar-paperez beteta badut ere, gustura nago (agian ez dudalako ganoraz ikusten), berotzeko gailu bat jarri didate, ez lehorgailua, ez. berogailu moduko batzuk, epeltasuna zabaltzen dutenak.
Estetizista hurreratu eta ea atzazalak egitea nahi dudan galdetu dit. Nik, baietz. Gutxitan egin didate manikura, baina plazer txiki eta zoragarri horietako bat da. Imajina zenezakete? Ni besaulkian jesarrita eroso, estetizista, beherago eskuetan eta atzazaletan zirkulutan krema igurzten, azal hilak kentzen, … Itzela! Ingalaterrako erregina baino boteretsuagoa sentitzen naiz, denak nire atseginaren bila dabiltzalako!
Ondoren, ilea garbitzera. Uff! Ikaragarria, ura nire gustuko tenperaturan, xaboiaz masaje txiki bat… beti iritzi diot plazera norbaitek burua garbitzeari, eta birritan garbitu didatenez, zer gehiago eska nezake?
Gero, tintea. Pausu hau ez da bereziki gozagarria, baina banabil pentsatzen ile-lehorgailuan sartuko nautela (bai kaskodun horretan) eta aurretiaz nabil disfrutatzen izango dudan plazeraz. Izan ere, pentsatzen nabil horrelako bat erosi eta etxeko egongelan jartzea, estresatuta nagoenean, bertan sartu eta munduaz deskonektatzeko, laino burrunbatsu horretan murgildu eta materia bako planeta paralelo epel horretan flotatu izpiritu hutsezkoa banintz bezala,: brrrrrrrrrrr…………Ommmm!!!! Esperientzia mistikoa, berba baten esanda. Gainera, fribolitatearen maila gorenera iritsi naiz: Hola! aldizkariaren zenbaki bi ondoan! Zer gehiago eska nezake? Entzefalograma laurako azken ukitua! Julio Jose Iglesiasen ezkontzaren argazkiak ikusi eta konturatu Isabel Preyslerrek eta alaba nagusia Chabelyk eta dutela elkarren ondoan argazkirik ateratzen amak alaba dirudielako, edo familia horretan zimur hitza ez dela existitzen, edo Holakoek zein gaizki erabiltzen duten photoshopa konprobatu… Zerua da! Deskonektatzea, mundu hutsal batean jaustea, lastaira bigun eta arol batean etzatea… Errealitatea, krisia, lana, familia, arazoak,… ile-lehorgailuaren bestaldean geratzen dira, pizten den bakoitzean!
Azkenik, galaxia miragarri horretatik atera ninduten, jakina! Orduan, berriro ere etorri zen ile garbiketa! Berriro ere gozatua! Amaitzeko, ilea moztu, orraztu eta lehortu eskuko ile-lehorgailuaz. Hori arruntagoa da, baina beti izan dut gustuko.
Hori bai, beti etortzen da ordaintzeko unea. Garestia da, baina ez zitzaidan inporta izan, benetan: ederrago eta ordu ordu atsegingarri batzuk pasatuta, gustura ordaintzen da. Poltsiko arinagoekin irteten gara, baita gogoarekin ere! Merezi du!
Ile-apaintzaileek barre egiten didate. Normala! Nik beste gutxik gozatzen dutela ile-apaindegian, diote. Horregatik ezin dut ulertu Thyssen baronesa bezalako jendea existitzea: diruz josita egon eta bera orrazten da, inoiz ez da ile-apaindegira joaten. Jakina, igartzen zaio… Duen diruaz, bere lekuan, astean birritan joango nintzateke! Zein txarto dagoen banatuta mundua, ai!
http://barretartia.com/2012/11/29/ile-apaindegian/
