Gure ahalmenen gainetik
Ostiral goizean Jon Sarasuak eta Angel Lertxundik Euskadi irratian izan zuten solasaldiaren zati batek sumindu egin ninduen. Harritu ere bai, izan ere, biak estimatzen ditut, eta sarri eurekin egiten dut bat.
53. minututik aurrera
Hasieratik aitortu behar dut gorroto dudala gure ahalmen ekonomikoetatik gainetik bizi izan garela dioen esaldi hori, gezurra delako, hori saldu nahi digutelako, errua huts-hutsean gurea baino ez balitz bezala. Hori egiten du botereak, erruak besteei leporatu. Hori berori egin zuten solaskide biek, nire iritzian.
Egia da kapitalismoaren doinura eragin diegula hankei: nola soinu hala dantza. Sinestarazi ziguten beste liga batean genbiltzala kapitalaren sirena ahotsek limurtu euren sareetan jausteko. Tranpa gozoan erori, "zuek ahal duzue" esan zigutelako eta arbola-adarrean likaz itsatsitako txoriak gara, kontsumoak liluratuta.
Baina irratiko solaskideak "Gu, aberatsok" berbekin hasi dira, gure kezkek ez dutela zer ikusirik benetako pobreziarekin esan dute. Ados egon ninteke, baina zenbat jende dabil gure inguruan jateko nahiko izan bai, baina besteetarako ez? Makina bat horrelako inguruan.
Gizon zuri ezkertiar bihozberaren diskurtsoa egin zutela iruditu zitzaidan, gauche divine elizkoikokoak balira legez. Urrunetik ikusten dute pobrezia, hemen ez balego bezala. Arkadian bizi direla ematen du (Deba Goiena Arkadia bada…). Errealitatetik urruti bizi dira. Ez dute ezagutzen prekarietatea, ebentualitatea, babes eza, lanerako behar den autoaren asegurua ordaintzeko nahiko dirurik ez izan eta patatak jaten pasatu kobratu arte. Edozein fakturari beldurra izan, hortzak ezin konpondu, berogailua ez piztu, ur hotzarekin dutxatu… Eta krisi honetan ez ezik, besteetan ere bai!
Inori ez diola ardura ere esan dute! aho bete hagin laga naute! Saihestu egiten dugula? Bai. Deserosoa zaigula? Baita. Baina inori ardura ez? Inork ez duela ezer egiten? Eta pertsonen arteko elkartasuna? Zenbat jendek laguntzen dion elkarri, era pertsonalean: soldata zatiak emanez familia/lagunei, jana emanda, umeak zaintzen, fakturak pagatzen, otorduren bat eurekin batera etxean egiten, arropa ematen,…Horrelakorik egon ezean makinatxo bat lagun kale gorrian legoke, orain daudenak baino askoz gehiago.
Baina iritzi emaile hauen arabera, guri aberatsoi ez zaigu axola hurkoaren miseria, elizak baino ez du laguntzen, gure diru arazoak tontakeria hutsa dira....errealitatea anitza da, eta antza denez, ez dute ezagutzen! Pobrezia nonahi dago, baita gure iritzietan ere!
