Zerriki-gameluak. Debekua erakargarri

Kalamua legez kanpo mantentzeak dakarren arriskua baino gehiago kalte erreala da agintariek gutxiesten dutena.

Kalamuaren debekuak gazteengan sor dezakeen erakarpenari lotuta, oroitzen naiz behiala lagun batzuk Marokora joan ginela. Tetuan-en autobusa hartu genuen Fez-era. Josemak txorizo-ogitarteko bat atera zuen. Halako batean, gazte batzuk hurbildu zitzaizkigun, misterio handiz. Txorizoaren truke, haxix-pusketa koxkor eder askoak eskaini zizkiguten. Onartu genuen. Autobusean bertan erre genuen.

Inoiz ez dut horrelakorik sentitu. Sakonki ulertu nuen mairuen kultura, bat egin nuen Mahomaren bihotzarekin. Zerikusirik batere ez hemengo ximaurrarekin. Tamalez, Marokoko mendietako olio huts eta frexkoak honantzako bide luzea auskalo noren ipurdian egin behar izaten du eta ondorioz magia galtzen du.

Gero Fez-era iritsi ginen. Autobusetik jaitsi baino lehen, gure lagunek zolako plaka batzuk igo eta bertan ezkutuan zekartzaten mortadela eta saltxitxoi-zorro batzuk atera zituzten. Zerriki-gameluak baitziren. Han leku bakarti eta ilunetan “badaukak materiala?” galdetzen dute isilka-misilka, “bai, ehun gramo saltxitxoi, urre gorria, merke utziko diat.”

Kontua da, gazte haiek ez bezala, saltxitxoiak eta mortadelak ez dituztela gure gazteak grinatsuki erakartzen, salbuespenak salbuespen. Eta debekua da azalpen bakarra.