Rex erectus est

Hedabideek zabaldu dutenez, mutil gazteak gero eta arinago doaz putetxera. Ematen du sexu harremana lehenbailehen gauzatuz sedukzioaren bide luzea aurreztu gura dutela. Nahiago dute ezetzaren arriskua uxatu eta sentimenduen zailtasunei ihes egin. Kantek zioen ezkontza funtsean bikotekidearen sexu organoak esklusibotasunez erabiltzea bermatzen duen kontratua dela. Gaurko gazteek eta Kantek antzeko jarrera antisentimentala erakusten dute.

Genitalitatearen eta ernalkinen garaipen osoa dugu hemen, eta ez da txiripaz Espainia bezalako Monarkia batean gertatu. Izan ere, gorputza ez da anabasa; politikoki dago antolatua. Haurtzaroan sexu indarra gorputz osoan gaindi dabil atzera eta aurrera, erdigune finkorik gabe, harik eta zenbait guduren ostean behin betiko antolakuntza erabakiko den arte, ernalkinen nagusitasuna. Erregea gorputz politikoaren ordezkari den legetxe, zakilak ere larrua jotzean herri osoaren ordezkaritza bereganatzen du, berez gorputz osoan joan-etorrian dabilen sexu indarra zakilan biltzen eta bermatzen baita. Zakila aztiaren makiltxo magikoa da, gorputz osoko erotismoa xurgatu eta bereganatzen duena (Sandor Ferenczi, Thalassa, 12 or.). Organo bakar baten tirania dugu hor gorputz osoaren gainean, atal batek osotasuna ordezkatu eta menperatu baitu.

Hain zuzen, gorputzaren antolaketa tiraniko hori, Norman O. Brown-en ustez, Monarkia Konstituzionalari dagokio (Love’s body, 126-129 orr.). Erregea herriaren tentetze politikoa da. Gorputz politikoan tentetzen den zakila da erregea. “Rex erectus est” esaten zuten erromatarrek: erregea eraiki egiten da, altxatu; orobat zakila. Erregeak koroa janztea eta zakilan kondoia jartzea bat datoz. Xalbadorrena poxi bat aldatuz, “herria da gorputza, monarka zakila”. 

Kontuz ordea: orgasmoa frantziar iraultza baita, ahitu egiten du erregetza, aluko gillotinak burua ebaki dio monarkari. Ondorioz, zeharo genitalizaturiko gorputzaren jabeak ezin du eraman orgasmoaren osteko harremana, ez du sexukidearen kalaka jasateko aski kemen. Nekrofilo batek adierazi zuen nahiago zituela hildakoak biziak baino, hildakoek txorta ostean ez dizutelako kaka esplikatzen, “nire gurasoak rollo bat dira” eta hori guztia.

Zer ote zaio espainiar gazteari gogorrago, txorta aurreko sedukzio lana ala txorta osteko elkarrizketa? Beharbada biak berdintsu. Ez da ahaztekoa edozelan ere Norman O. Brown-en itxaropena: baliteke zakilaren erregetzan oinarrituriko giza gorputzaren egituratze politiko hori historikoa izatea, aldakorra. Menturaz etorkizunak antolaketa politiko-sexual guztiz berri bat ekarriko digu.