Kontakizun basatiak
Hemen dago filma
Filmeko sei kontakizunetan injustizia baten aurkako mendekuak erakusten zaizkigu: Pasternaki hegazkinean doazen guztiek eta lorategian egunkaria irakurtzen duten gurasoek izorratu diote bizitza; jatetxeko bezeroak zerbitzariaren aita suizidiora bultzatu du eta ondoren amarekin larrua jotzen ahalegindu da, eta sukaldaria gizarteak zapaltzen du, libreago sentitzen du bere burua espetxean; hirugarrenean, bi auto-gidariek elkar oztopatu eta iraintzen dute; Simon Fischerri garabiak bidegabeki eramaten dio autoa; bosgarren kontakizunean, aberaskume batek haurdun dagoen andre bat autoz harrapatu, hil eta ihes egingo du, alarguna utzirik; eta seigarren eta azkenekoan, Rominari senargaiak adarrak jarri dizkio. Boteretsuek, gizonek, harroek, aberatsek eta agintari arbitrarioek iraindutakoen mendekuak erakusten dizkigu filmak. Lehenbiziko kontakizuneko Pasternak, esaterako, hedabideetako aginteak iraindu zuen (kritikariak), aginte akademikoak eta psikiatrikoak ere bai, enpresako ugazabak, bullying egin zioten, gurasoek eta neskalagunek ere iraindu zutela sentitu zuen…
“Kontakizun basatiak” filmeko protagonistek normalean jokabide etikoki zuzentzat jotzen denaren kontrakoa egiten dute. Gure ikastetxeetako testu-liburuek bere egiten duten normaltasun horrek saltzen digunaren arabera, gizakiok arrazoiak bereizten gaitu animaliengandik, senetik eta naturatik libre gara adimenari esker, giza harreman zibilizatu, atsegin eta emankorrak sor ditzakegu. Kontakizun basatiek, berriz, beren onetik aterata erakusten dizkigute protagonistak, pasiozko instintuen menpe, zeharo deskontrolaturik. Kaltetuko dituen pasio irrazionala jabetzen da haietaz, eta desarrazoiz jokatzera behartzen ditu. Eta arrazoia erabiltzen dutenean ez dute elkarbizitza hobetzeko egiten, baizik eta mendekua planifikatzeko. Filmean emozioak badira ere protagonista, zirrara intentsu itsuak, eta ez horrenbeste denboran luzatzen diren sentimendu epelagoak, hala ere emozio horiek zenbaitetan pasio bilakatzen dira, gorroto mendekatia bihotzetik adimenera igo eta egitasmo antolatu eta humanoagoa bilakatzen da, animalia-mendeku berehalakotik giza mendeku burutsura igotzen da. Pasternaken eta Fischerren mendekuak ez dira primarioak, baizik eta oso gizatiarrak, maltzurrak. Ordea, inteligentzia ez dago hemen helburu zibilizatuen zerbitzura, baizik eta grinarenera. Eta min handiagoa egiten dute astiro eta modu hotzean pentsatutako mendekuek, berehalako mendeku sutsuek baino.
1-Zinemarako eta literaturarako joko handiagoa ematen du deskontrolak zibilizazioak baino, ikusleak eskertzen du bere animaliatasunaren errainua. Adibidez, umoreari begira, bistan da barregarriagoak garela gure buruaren jabe izateari utzi eta gure onetik ateratzen garenean, autokontrolak ondo funtzionatzen digunean baino. Zuri ere emankorragoa iruditzen zaizu literaturan eta zineman desoreka oreka baino? Zergatik?
2-Animaliak gara, ugaztunak, primateak. Uste duzu, hala ere, gizakiok animaliazko pasioak menpera ditzakegula? Libreak gara, bideragarria da etika, ala azken batean gure psikologia goitik behera dago emozio primario gobernaezinen menpe? Gure etika, ustezko gure askatasuna, ez da laugarren kontakizunean jausten den eraikina bezain hauskorra?
3-Mendeku-gosea ezin denean berehala ase, epe luzerako planifikazioa sor daiteke. Sinesgarria iruditzen zaizu lehenbiziko kontakizuneko Gabriel Pasternaken mendekua?
4-Bigarren kontakizuneko sukaldari hiltzaileak gizarte ordena injustuaren aurkako mendekua hartuko du, etxe-lapurrarengan mamitua ikusiko duena. Berak xaxatuko du zerbitzari aita-zurtza gizonaren aurka, berak jarriko dio arratoien aurkako pozoia eta hilko du sastakatuta. Ez zaio axola espetxera eraman dezaten.
Ezaguna du espetxea. Gure gizarteetako bizimodua kaka zaharra dela dio, hobeto barruan, kezka gutxiago, janaria eta ohea prest, lagun-talde egoki bat aurkitu eta ondo pasa dezakezu... Ados zaude?
5-Barne gatazka bat izaten da guztion baitan: alde batetik, uste izaten dugu zibilizazioan, elkarbizitza helburu, mendeku-gosea eta beste edozein pasio epeldu behar direla, eta beharrezkoa dela legea ahalik eta modurik hotz eta objektiboenean aplikatzea. Epaiketa objektibo batek erabaki behar du zigorra. Bestetik, ordea, ahulegia iruditzen zaigu neutraltasun hori, gaizkileak sufritzea eskatzen digu erraiak, begia begi truk gutxienez.
Desberdinak dira legelariaren eta psikologoaren mintzamoldeak. Legeak zigorra bilatzen du, ahal bezain zuzen eta zuhurra; psikologoak, aldiz, jokabideen arrazoiak, jokabide kriminal nazkagarrienak barne. Delitua pairatu duenari sarritan iruditzen zaio psikologoak gaizkilearen jokabidea zuritzen duela, hau ulertzen saiatzen den heinean. Biktimarekin enpatizatzeak ezinbestez dakar biktimaren zigor-eskaera onartzea?
6-Nietzscheren ustez, hobe da irainari lehenbailehen erantzun eta barruko harraz libratzea, eta ez amorrua barruan luzaro eramatea; kolpe egoki bat garaiz, eta ez urteak eta urteak barne-muinak gorrotoz usteltzen. Hirugarren kontakizunak iradokitzen du irainaz paso egin ezean, iraintzaileaz gainera iraindu mendekatia ere galtzaile irten daitekeela. Iraintzen zaituztenean, (“Negro resentido! Forro!"), iharduki behar al da, erraiek eskatzen duten bezala, edo zuhurragoa da, eta epe luzera irainduarentzat egokiagoa, erantzuteari uko egin, amorrua apaldu eta lehenbailehen ahaztea? Jarrera hori ez da zure burua babestu eta hobeto bizitzeko egokiagoa, mendeku-irrikari kosta lain kosta eutsi nahi izatea baino? Zein da indartsuagoa, mendekatzeko irrikari bidea ematen dion pertsona, ala gai dena mendeku-gosea bere bizitzatik desagerrarazteko?
7-Auto barruan inoiz baino gehiago iraintzen dugu, errazago ateratzen dugu alde iluna. Gotorleku batean sentitzen dugu gure burua, babestuta, helezin. Ez al da koldarkeria adierazpen bat aurrez aurre egingo ez genukeena autoaren babespetik egitea, adibidez zaunka eta keinuz iraindu?
8-Hirugarren kontakizunak gorrotoa eta maitasuna zeinen antzekoak diren adierazten digu: bi protagonistak, bereizteko eta bizia salbatzeko aukera dutenean ere, pasio bortitzago batek elkarrengana itzularazten ditu, laguntasuna bezain ahaltsua baita etsaitasuna. Mendeku-goseak itsutzen du Iturralde. Bizirik irten zitekeen, baina herra batzuetan indartsuagoa da maitasuna baino; eta indartsuagoa ez denean ere, oso antzekoa izaten da, indiferentzia baino antzekoagoa bai, bederen. Auto barruan elkar hiltzen ahalegintzen diren bitartean, nahi gabe irratia piztu eta maitasun-kantu bat entzuten da, eta azkenik bi eskeletoak besarkaturik ageri dira, amodioaren suak kixkalitako maitaleak bailiran. Komisarioak hipotesi gisa adierazten duelarik pasiozko krimen bat izan dela, goitik behera asmatzen du, baina ez berak uste duen zentzuan. Zer iruditzen zaizu gogorragoa, maitasuna ala gorrotoa?
9-Laugarren kontakizunean, hasieran Simon Fischerrek eraikin bat lehergailuz eraisten du; ondoren, bere bizitzaren demolizioa erakutsiko zaigu: autoa era bidegabean eramaten dio garabiak, ez da Fischerren errua alabaren urtebetetze-ospakizunera garaiz ez iristea; emazteak ordea ez dio barkatuko. Bere egiari, duintasunari eta zintzotasunari legearen aurka eusteagatik eskatuko dio emazteak dibortzioa eta botako dute lanetik: aurrerantzean familia, enpresa, abokatua, udaletxea, den-denak irudituko zaizkio Fischerri traidoreak, gezurtiak, eroak, gaiztoak.
Seigarren kontakizunean Romik bezala, Fischerrek Lacan psikoanalistak “ekintza” leritzokeena gauzatuko du: normaltasun ustela goitik behera inarrosiko duen ustekabeko akzio bortitza. “Kontakizun basatiak” filmak batzuetan aditzera ematen badu ere hobe dela irainari ez erantzutea, ondorioak iraina irenstea bera baino kaltegarriagoak izan baitaitezke irainduarentzat, laugarren eta seigarren kontakizunetan bestelakoa da ikuspuntua. Iharduki kontundenterik ezean gizajo abandonatu bat izaten jarraituko zukeen Fischerrek, primeran erabiltzen dakien lehergailuekin garabiak txarto aparkatutako autoak eramaten dituen parkinga suntsituko du, eta horrela, aurrerantzean “bonbatxo” ezizenez ezagutua izango denak, garabien mafiaren aurkako amorruari bidea eman eta injustiziari ausarki erantzuteari esker, alabak, emazteak, abokatuak eta oro har gizarteak ukatua zion onarpena eta maitasuna berreskuratuko ditu. Kartzelaldia bete beharko du, baina preso-kideen eta kartzelarien mirespenak ere lagunduko dio.
Zure ustez, zer da etikoki zuzenagoa, Simonek egiten duen bezala injustiziari aurka egin eta erantzutea, bortizki bada ere, edota legea zenbaitetan ez dela era egokian aplikatzen onartu eta injustizia onartzea eta aurrera jotzea? Eta psikologikoki onuragarriagoa?
10-Simonen lehenbiziko erantzuna, su-itzalgailuarekin kristala apurtzeko ahalegina, porrota da: atxilo daramate Simon eta ez du benetako minik eragin; bigarrenak bai aitzitik. Mendeku planifikatuaren apologia iruditzen zaizu kontakizun hau?
11-Gure gizarteek berez hausten dute giza eskubide bat: hiritarron arteko berdintasuna, ekonomikoa noski, baina baita legearen aurrekoa ere. Aberatsek abokaturik onenak eros ditzakete, eta diru-truke txiroak zigortzea lor dezakete beraiek libre geldituta. Bosgarren kontakizunak gordin erakusten digu klase-arteko borroka: Santiago aberaskumeak haurdun dagoen emakume bat autoz hil eta ihes egin du. Bere familiak lortu du etxeko morroiak delitua bere gain har dezan, diru-truke. Alargunak mehatxu egiten du, edonon ezkutatuta ere, hiltzailea aurkitu eta ordainaraziko diola. Eta aurkituko du bere mendeku-irrika norengan asaskatu, baina ez da benetako hiltzailea izango, baizik eta delitua bere gain hartzea onartu duen etxezain txiroa. Diruak desbideratuko du mendekatzailearen arma, aberatsarengandik txiroagana. Mailukadaka hilko du.
Kontakizun honetan, ba ote dago inongo errurik ez duen pertsonaiaren bat?
12-Bosgarren kontakizun honek, alkohola edan eta porroak erretzeagatik zer gerta dakizukeen jakinarazteaz gain (gure ikasle batzuentzako abisua dirudi), mendekuaren beste alde oker bat erakusten digu: mendekatzaileak, gorrotoak itsututa, bere jo-puntua huts egin eta errugabea akabatuko du. Pasioa beti al da buru argitasunaren eta zuhurtziaren oztopo, ala zenbaitetan buru argitasuna eta zuhurtzia sendotzera hel daiteke, adimenaren gasolina izatera?
13-Bosgarren kontakizunak Nietzscheren tesi bat argitzen du: erakunde zibilizatu guztiak azpitik bultzaka dabiltzan pasioen sublimazioak dira, pasio horien bideratze adimentsuak. Esaterako, justizia-eskaeraren oinarrian mendeku-gosea dago, justiziari gure mendeku-irrika asetzeko eskatzen diogu, horregatik izan da eta da hain arrakastatsua “begia begi truk” exijentzia, gaizkileari sufriarazi duena sufriaraztea, edo gehiago, eta abar. Bat zatoz justiziaren oinarri gisa “begia begi truk” hori ezartzearekin?
14-Hasieran esan bezala, filmak gurean nagusi dabilen etikaren arabera egin behar ez dena erakusten du. Eta etikaren arabera ez jokatze horrek ondorio kaltegarriak ekarriko dizkio gizakiari: heriotza (Pasternak, Iturralde eta kakontzia), espetxea (jatetxekoa, Fischer), errugabea hiltzea (alarguna)… Ordea, mendekua gauzatzeko orduan ez dago salbuespenik gabeko lege orokorrik: kalkulurik eta planifikaziorik gabeko mendekua ia beti txarto irteten bada ere, seigarren kontakizuneko Rominaren kasuan onuragarria dirudi. Bikotearen egoera argitzen du. Lehen esan bezala, Lacan psikoanalistak “ekintza” deitzen duena duzu Romiren jelosiazko mendeku itsua: inork ez zuen horrelakorik espero, bortitza da, eta ekintzaren ostean normaltasunaren parametroak goitik behera aldatuko dira, iraultza politikoetan bezala.
Erantzuna, mendekua, sukaldariarekin larrua jotzea eta irudikatutako mendekuaren berri Ariel senarrari oihukatzeak on egiten dio Romiri. Senarra erraietan kolpatzen du, hau goitika hasiko da. Ekintzari esker, Romi igaroko da jarrera pasibo negarti batetik ekimena bere gain hartzera. Odoletan utziko du bere senarrarekin oheratu zen emakumea. Barruko amorrua eta etsipena ateratzeak Arieli ere on egingo dio. Erantzun irrazionalak, bortitzak, kontakizun honetan garbitu egiten ditu eguneroko elkarbizitzan pilatzen joan diren gaizki-ulertuak, gezurtxoak, adar-jartzeak, airean pilatu den zikinkeria ekaitzak garbitzen duen legez. Ekintza ekaiztsuaren ostean, eguraldia argitu eta harremana aurrera joango da. Hori da iraultza bat. Biolentzia adierazi, gorrotoa eta egia gordina erakutsi, mina azaldu zuhurtziarik eta kalkulurik gabe, pasio itsuak bultzatuta, arriskuan jarriz harremana eta are bizitza: ezustean, ondorioa ez da kaltegarria, alderantziz. Horrela gertatzen da bizitzan?
15-Romi jelosiak itsututa mendekatuko da. Normalean, gizartea begira dugunean, pasioak disimulatzen ahalegintzen gara. Romik, berriz, bere ezkontzan mendekatuko da preseski, gizarte osoa berari inoiz baino erneago begira duenean erakutsiko du bere oinaze eroa. Zer iruditzen zaizkizu ezkontzak? Kontraste handia izaten da eman beharreko itxura alaiaren eta barrutik ibil daitezkeen sentimendu ilunen artean?
16-Romi ederto ohartzen da intzestuak bizi duela Arielen ama, semearenganako pasio beroegiak: maizegi laztantzen du Ariel, eta honek bortizki kendu behar izaten du gainetik amaren eskua, Romirengana abiatu baino lehen. Ariel Romirekin benetan elkartzeko oztopoak dira, batetik, amaren irrika hori, eta bestetik, gizartearen iritziari ematen dion gehiegizko garrantzia. Bere bizitza goitik behera erabakitzen du bere irudi publikoak, ezkontzan ere ezin kamerak eta jendearen onespena apur bat ahaztu. Begirada gonbidatuengan dauka finkatua, hasiera batean prest dago Romiren maitasuna jendearen onarpenaren aldarean sakrifikatzeko. Romiren ekintza iraultzaileari esker askatuko da amaren eta gizartearen atzaparretatik, eta izango da azkenik Romi benetan maitatzeko gai eta duin. Bat zatoz interpretazio horrekin?