Julen Madariagaren Egiari zor (eta V)
ATURRI
Julen Madariagak Aturri enpresa sortu zuen Miarritzen. Langile guztiak etakideak ziren. GALek horietarik hiru hil zituen. Gero Sokoako paperetan Aturri agertu eta berriro giltzapetu zuten Madariaga, Fresnesen. Hantxe jakin zuen hemeretzi hilabeteko alaba, Iraia, Senpereko etxeko igerilekuan ito zela. Gorpua ikusteko baimena eman zioten. Baina jendarmeek ez zioten emaztearekin eta seme-alabekin euskaraz mintzatzen utzi. Espainolez edo frantsesez bai, bestela mutu.
JOSU URRUTIKOETXEAREKIN TXARTO
Josu Urrutikoetxearen eta Julen Madariagaren arteko gorrotoak prepolitikoa ematen du, fisiko-kimikoa. Fresnesen zeuden etakide guztien artean, Madariaga zen ETAk diruz laguntzen ez zuen bakarra. Ez Julen ez bere sendia. Alta, Aturri enpresa pikutara joana zen eta Madariagaren sendia diru-iturririk gabe gelditua. Bera espetxean. Lehenbiziko emaztearekin bost seme-alaba izan zituen, bigarrenarekin sei. Azkenik, Santi Potrosek konpondu zuen bidegabekeria hura.
Edonola ere, Fresnesen, ziega berean jarri zituzten Josu Urrutikoetxea eta Madariaga. Hirugarren preso bat ere bazen, Goizuetakoa, berehala Urrutiren alde egin zuena. Madariagak kontatzen du normalean ziegetan garbiketak eta halakoak txandaka egiten direla. Urrutik sistema demokratikoagoa asmatu zuen: bozketa. Bozketa, garbiketa nork egin behar zuen erabakitzeko. Botoetan nagusi, jakina, beti Madariaga.
Beste batean, gainera, kiroldegian zeudela, Urrutikoetxeak zartako bat eman zion.
ETAREN EKINTZARIK EDERRENA
ETAren historia osoko ekintza armaturik onena, Madariagaren iritziz, Carrero Blanco garbitzea izan zen; eta ekintzarik onena, oro har, ETAren historia osoko erabakirik ederrena, armak behin betiko uztea.
BEOLA ETXEAN
Behin batean, 2015ean edota 16an izango zen, Pello Gaztelumendi laguna eta biok Beola Etxean bazkaldu genuen, Ibardinen. Hantxe zen Madariaga, bera ere bazkaltzen, bakarrik. Nik irakurri berria nuen Egiari zor eta zalantza batzuk neuzkan, galderak, baina ez nintzen ausartu Madariagarekin mintzatzera. Pellok animatzen ninduen baina nik erantzuten nion ziur aski lasai egon nahiko zuela, anonimotasunaren bila ibiliko zela, eta galderak eginez gero patxada hautsiko geniola.
Madariagak bazkaltzen bukatu eta on egin esan zigun, ondo ibili, adio. Guk ardoarekin bazkaldu genuen; ez nago ohituta eta "mila esker, Julen!", erantzun nion goraki, "Gora Euskal Herria askatuta!". Madariagak "Gora!" erantzun zigun eta irri egin zuen. Ziur aski pentsatuko zuen tamaina horretako txotxoloekin Euskal Herria askatzen ahalegintzea ere ez duela merezi.
ZINGIRA KALEAN
Madariagak behin batean esan zuen ETAko bururik azkarrenak Txillardegi, Txabi, Beltza, Argala eta Pertur izan zirela. Gero izenen bat eransten zuen, edo bizpahiru kendu. Bazuen zerrendak egiteko eta zuzentzeko zaletasun hori.
Bilbon ofizialki Xendra edo Sendeja deitzen zaion kalean zuen etxea. Berak bakarrik deitzen zion Zingira kalea. Areatzaren aurrean dago, udaletxearen ondoko biribilguneari itsatsita. Etxe horretantxe idatzi zuen aitite On Ramonek Lizarrako Estatutua. Azkeneko urteetan, behin baino gehiagotan ikusi nuen hango atarian, zutik, bakarrik, zerbaiten zain balego bezala. Zeren zain?