Gehiago, gutxiago
Humboldtek dioenez, bitarteko mugatuen erabilera mugagabea da edozein hizkuntzaren funtsa. Bestalde, ia beti izaten da sinpleagoa eta egituratuagoa adierazleen sistema adierazten duena baino: fonemak eta esanahiak, mitemak eta mitoak, biziaren oinarri kimikoa eta naturaren gorputz-aberastasuna, genomaren letrak eta idazten dituzten bizidunen formen ugaritasun txundigarria…
Kontrara, inor gutxik jartzen duen arren zalantzan ametsen hizkuntzatasuna —psikoanalisten artean ez, bederen—, ametsetan oso ugariak dira adierazleak —ametsetako irudiak—, eta laburra, berriz, adierazien zerrenda, ametsen zentzua: Txillardegik aipatzen ditu gorputza, biluztasuna, gurasoak, seme-alabak, anai-arrebak, jaiotza eta heriotza. Era berean, milaka dira giza hizkuntzak —adierazletzat har litezkeenak—, baina nahiko soila ostera adierazten duten giza esperientzia. Diferentziak aurkitu nahi badituzu jendearen zorian, aurkituko dituzu; baina aisa ikus ditzakezu antzekotasunak ere.
Azkenik, berdinketa dugu hemen: ametsetako hainbat irudik izan dezakete esanahi bakar bat: lehoiak, dorreak, erregeak zein zakilak adieraz dezakete aita. Eta alderantziz, amets-irudi bakar batek hainbat esanahi izan ditzake: ametsetako ontziak adieraz dezake, besteak beste, sehaska eta haurtzaroa, alua edota ontzi jakin bat, beste barik.
.