Freud eta Onfray masturbazioaz 2

Masturbazioaren inguruan Onfray ez dator bat Freudekin.

Onfrayren liburuak Freuden obra ondo samar ezagutzen duena ere pasadizo eta datu berriz aberasten du. Esaterako, Freudek 11 saio eskaini zizkion masturbazioari Vienako Psikoanalisi Elkarteko asteazkenetako bilera ospetsuetan, 1910eko maiatzaren 25etik 1912ko apirilaren 24a arte. Onfrayrentzat ez bezala, Freudentzat, masturbazioa, alde onak baditu ere, kaltegarria da funtsean. Freudek argitaratutako liburuetan masturbazioaren inguruan esanikoak ezagunagoak direnez, hamaika saio horietara mugatuko gara oraingoan.

Laudagarritzat jo litezkeen jarreren artean, maiz masturbatzeak zintzotasunera bidera lezake Freuden ustez, perfekzio moral berezi batera; baita datak ezartzeko pasiora ere, eta zientzia puruetan bilatzera ogibidea; halaber garbizale izatera hizkuntza kontuetan, Sabino Arana eta hainbat apaiz legez; eta zinismoa gorrotatzera, Sabino Arana, apaizak eta ia jende orok bezalaxe, nahiz eta hitzez sutsuago eginez baino. 

Beste ondorio batzuk ez dira hain onak: onanistari naturaltasuna falta zaio, beldur da ez ote duen jende guztia begira; larregizko mesfidantza erakusten du, bakardaderako joera, izua die batzarrei; nerabezaroan egiaren aldeko irrika gaixotia erakusten du, adiskidetasun ideala bilatzen du, bere burua zerbaiten alde sakrifikatzeko mania izaten du; aldiz berekoi izaten da, aldiz hiperraltruista; eta familia baten sortzea gainpreziatu egiten du, gehiegi balioetsi.

Edonola ere, Freudentzat masturbatzearen ondorio gehienak biziki kaltegarriak dira: masturbatzea homosexualtasunari, perbertsioari eta intzestuari lotzen dio, hots, osotoro garatu gabeko sexualitateari. Amarekin sexuz elkartzeko fantasiari omen dagokio masturbazioa, edo bestela sexu berekoarekiko txortaldiari; haatik, Freudek heterosexualtasun genitala du sexu joera normal bakartzat, eta horrekin bat ez datorren guztia perbertsiotzat: perbertsioa litzateke horrenbestez fusila garbitzea eta neurastenia eragingo luke. Onanista sexu ezintasunaren beldur izaten da; eta neska masturbalarien artean birjintasuna galdu izanaren ustea eta irudipena nagusitzen da, eta umeak ezin ekartzearena.     

Onfrayk ez dio Freudi buruzko bere liburua Diogenes zinikoari alferrik eskaini: Diogenesen eta Lukrezioren ikuspuntua bere eginez ihardetsiko dio Freudi. Ideia zehatz hauei erantzungo die: Freudentzat masturbazioa gizartearen aurkakoa eta sinplista da, errealitatetik urrutiratzen gaitu, hedonista da eta erregresiboa, eta naturaren aurkakoa. Onfrayren galdera: zergatik beharko luke sexu plazerak gizartekoi, konplikatu, erreal, goibel, heldu eta natural?

Ñabartu dezagun.

Freudek dio gizabanakoak masturbatzean gizartearen aurka jotzen duela, erakusten baitu ez duela gizartearen beharrik. Onfrayk zehazten du ez dela gizartearen aurka masturbatzen, baizik gizarterik gabe, eta ez da gauza bera.

Freudentzat, masturbatzea ekintza sinpleegia da, errazegia; atsegina izateko eta seduzitzeko ahaleginik ez egiteko ohitura hartzen baituzu. Eta Onfrayk galdetzen du ea zergatik arraio nahiago beharko genituzkeen konplikazioak. Ea nondik nora zenbat aiseago, hainbat gaitzesgarriago.

Freudek dioenez, onanistak errealitatea bigarren mailara jaitsarazten du eta irudimena eta mamua askiesten ditu. Onfrayk jakin nahi du ea zerk frogatzen duen sarketa heterosexual klasikoan irudimen eta mamu gutxiago dabilela, eta, hala balitz ere, ea zergatik beharko genukeen nahiago errealitate deprimigarria irudipen gozagarria baino.

Freuden ustez, masturbazioa ekintza hedonista da, eta, masturbaziora ohituz gero, onartzen zailak gertatzen dira gizarteak bikote bizitzari ezartzen dizkion arauak eta mugak. Onfray: hedonismo zibilizatu kaltegabeak ez du inongo debekurik behar.

Jarduera erregresiboa da Freuden iritziz masturbazioa, haurtzaroko sexu arora itzularazten gaitu, neurosien oinarrian dagoen oinaze psikikora hurbiltzen gaitu. Neskengan zehazki, Freudek uste du txikitan denek bizi izan dutela aitak seduzitzen zituelako fantasia. Eta neskak txipiroia garbitzean fantasia hura berpiztuko luke: erregresio arriskutsua. Onfrayrentzat, berriz, erregresio bat baino gehiago ordezko sexu ariketa bat da, merke bezain atsegina. Edozein gisaz, zergatik eragotzi gozamen mota hori, erregresiboa izan arren? Auskalo, onanistak plazer erregresiboa bila lezake ezin duelako erdietsi erregresiboa ez litzatekeen plazerik. Zergatik emendatu frustrazioa, gozamen samur horri ere uko egitera behartuz? 

Freuden esanetan, azkenik, naturaren aurkako ekintza bat da masturbazioa, emakumeengan adibidez izaera maskulinoa baitu. Onfrayk harrituta: nolatan ukatzen dio Freudek emakumeari ezein jarduera ustez maskulino, edo alderantziz, guztion sexu anbibalentzia eta oinarri bisexuala behin eta berriz azpimarratu baitu?