Etorkinen semearen ongietorria etorkin berriei (eta VII)
Etorkin ekonomikoa bidegabeki da esplotatua, eta batzuetan esplotatzaileak euskal deiturak ditu eta euskal alderdietan militatzen du.
Txillardegi, abertzale sozialista den aldetik, herriaren kontrola langileek esplotatzaileei kentzeko borrokatzen da, botere hori igaro dadin herria eguneroko ahaleginarekin eraikitzen dutenen eskuetara. Hunkiturik adierazten du elkartasuna etorkinen sufrimenduarekin, ezintasunarekin eta borroka antikapitalistarekin.[1]
Mindu egiten du Txillardegi arrazistatzat jotzeak bere jarrera, edo ezker abertzalearena: kalumnia hutsa deritzo. Milaka dira abertzaleen aho bateko txalo-zaparrada eragiten duten etorkinak. Dioenez, ez Txillardegi bera ez jatorri erdalduneko ezein militante abertzale ez da inoiz segregazio txikienaren biktima izan ezkerreko mugimendu politiko abertzaleetan.[2]
Txillardegiren iritziz, gizakiak nahi duen lekuan bizitzeko eskubidea izan behar luke eta edozein diskriminazio da gaitzesgarri. Ongi etorri, Euskal Herria beren aberri eta seme-alabena bihurtzea erabaki duten etorkinei: «Euskalduna da, Euskal Herrian bizi eta lan eginez, gure herria bere egiten duena».[3] Ez du besterik eskatzen. Eta honela zuzentzen zaie etorkin berriei:
«Irain arrazista bat gertatzen zaizuen tokian, jatorriaren araberako segregazio bat salatu behar den lekuan, ziur egon lerro hauek sinatzen dituena, etorkinen semea, zuen alde egongo dela; eta euskal arrazakeria mota guztien aurka borrokatuko da, ahal duen neurrian».[4]
ETORKIN HAIEN BILOBAK
Oilo-azala jarriko ziokeen Txillardegiri Iñigo López Simónen Bilboko etxola batean apartaren amaierak:
«Bilboko etxoletan euskal herritarrak bai, baina euskaldun gutxi ikusten ziren. Euskaraz hitz egin eta euskaraz bizi zirenen kasuak salbuespena ziren. Bilbon euskara galdua zen, desagertze bidean zegoen. Honek are zailago egiten zien kanpotik etorritakoei euskal kultura propio baten existentziaz jabetzea. Prozesu hori pixkanaka-pixkanaka emango da. Uretamendin bazen familia euskaldun bat, etxola barruan euskaraz aritzen zena. Honi esker izan zuten batzuek euskal kulturaren ezagutza. Beste batzuk, ordea, lan egiten hasi zirenean jabetu ziren honetaz, fabriken ugazabak edo neskameenak euskaldunak zirelako. Kultura honen agerpena, askotan, folklorearen bitartez ematen zen, jaiegunetan egon zitezkeen adierazpenei esker, euskal dantzak edo herri kirolak, esaterako. Baina auzokide gehienek berandu izan zuten errealitate honen ezagutza. Gaur egun, baina, etxoletako biztanle askok harro adierazten dute beraien bilobek euskaraz ikasi eta hitz egiten dutela».[5]
