Baietz klona gutxietsi

Umea zaintzeagatiko borroka kasu guztietan ez da benetakoa, baizik dibortzioak dakarren oinazearen eta suminaren adierazpenetako bat. Batzuetan zaintza ez da eskatzen bikotekide ohia izorratzeko baino. Umea haztea oso baita gogorra. Eta, diotenez,  gaur egun elkarketa-eredu hegemonikoa ez da honezkero sendi patriarkala seme-alabekin, baizik bikote kontraktuala. Eta umea gero eta gutxiago hartzen da familia biribiltzera letorkeen osagarritzat; eranskin desorekatzailetzat hartzen da maizago, gremlin amorragarritzat, lehenbailehen neutralizatu beharrekoa.

Zaintza benetan partekatu nahi izatera, garatuago genituzke klonazioak eman diezazkigukeen aukerak. Edozein gisaz, behin klonazioa egunerokoan txertaturik izango dugularik ere, etorkizun ez oso urrunean, dibortzio-prozesuetan ez da erabiliko umeen onura eta bikotearen bakebidea helburu. Aitzitik, gertagarriagoa da honako ika-mika hauxe:

Dibortzioa. Bi bikotekide ohiek nahi omen dute umeen zaintza.

“Ba klona itzazue”.

“Ados”.

Alta, berehala bilatuko du amorruak mintzatzeko bidea, eta dibortziaturiko biek jatorrizko umea eskatuko dute, jaiotzazkoa.

 “Baina klona ez al da ba definizioz jaiotzazkoaren berdin-berdina?”

“Berdina bai; ez ordea berbera”.

Epaiketa galdutakoak konformatu beharko du klonarekin.

Gizakiok gatazketan darabiltzagun jokabideak eta mintzamoldeak kontuan hartuta, ezin baikorra izan.