Artistak eta hautu politikoa
Hautu politiko baten alde garbi egiten duen ospetsuak hiru erantzun mota eragin ditzake mireslearengan:
1-doala pikutara, nire mirespena eten eta itzaliko dut. Horrela erantzun zuen hainbatek adibidez Antonio Resines Ajuriaeneara bozgorailu batez Ibarretxeren aurka deiadarka agertu zenean. Maitasuna gorroto bilakatu zitzaien.
2-mireslearen ikuspuntua aldatzea, hain zuzen ospetsuaren adierazpenek erakutsiriko norabidean: abertzale nintzen, baina Resines unionista bada orduan ni ere bai.
3-bi mutur horien arteko aukera askotarikoak, esaterako hauek biak:
a) doala pikutara, diot orain. Baina poliki-poliki jarrera-aldaketa dator, eta hurrengo hauteskundeetan gogoeta berria: “ondo pentsatuta, Resinesek arrazoi zuen, adore handiz erakutsi dit argia, nire amorruaren gainetik egon da beti”.
b) edo bestela arrazoizkoena dirudiena: bereizi egin behar da batetik hautu politikoa edo jokabide etikoa eta bestetik kalitate artistikoa. Pedofilia salaketen eraginez Michael Jacksoni Walk of Fame-ko izarra kentzea ez da zuzena izan. Resines unionista da, eta artista gisa penagarria, hortaz doala pikutara.
Gerta dakizukeen gauzarik onenetakoa, bizitza honetan, bereziki miresten eta maitatzen dezun artistarekin zapuztea da. Mitoa hauts bihurtzea alegia. Neri Egan taldekoekin gertatu zitzaidan. Hurbildu egin nintzaien behin, ezagutzeko asmoz edo, Urretxuko Ederrena pilotalekuan, kontzertua bukatutakoan. Etsipen izugarriz hartu nuen, neri ezikusiarena egiten zidaten bitartean, nere aldamenean zegoen neska pare bulartsuari irriparre eta atentzio guztia eskeintzea. Harrez gero, artista guztiak zaku berean sartuak ditut, nere mailan, ez gorago, eta berdintasun honetatik merezi adina disfrutatzen ditut beren abilidadearen fruituak, edozein direla ere, ni bezela akastun egiten dituzten zerak.