Aristoteles

-Sokrates Platonen maisu, Platon Aristotelesena, Aristoteles Alexandro Handiarena; Alexandroren inperio filosofikoa: jatorri etnikoak ekar litzakeen abantailak ezabatzearen alde, konkistatzaileak eta konkistatuak biologikoki nahastearen alde

-Akademian 20 urtez ikasia; “biziki maite dut nire maisu Platon, baina are maiteago dut egia”; ideien teoriari kritika: hilemorfismoa

-Aldaketa, mugimendua, denbora, unea

-Gizakia animalia politikoa da, bere dohainak gauzatzeko gizartean bizi beharra du; soilik jainkoak eta animaliak bizi litezke erabateko bakardadean

-Gobernu mota zuzenak: guztien ongia bilatzen dutenak: monarkia, aristokrazia, errepublika

-Okerrak: gobernukideen interesak baino babesten ez dituztenak: tirania, oligarkia, demagogia

-Monarkia eta aristokrazia, teorikoki sistemarik onenak; baina errealismoaren izenean Aristotelesek errepublika hobesten du, erdiko klaseak gobernaturikoa, hiritar gehienak biltzen baititu

-Platonek ez bezala, Aristotelesek jabetza pribatua eta familia hiriko klase guztietan onartzen ditu

-Aristotelesentzat, hiriko erakundeetan parte hartzeko irizpidea ez da ez aberastasuna ez berdinen arteko zozketa, baizik eta merezimendua eta bertutea

-Hiriko biztanle guztiak ezin dira hiritar izan: esklabotza naturala da, esklaboak esklabo izateko jaio ziren

-Zintzo jokatzeko, jakitea beharrezkoa da, baina ez aski: zuhurtzia erabiliz, muturreko jarrerak saihestu eta erdibidea bilatu behar da: adibidez, koldarkeriatik eta burugabekeriatik urrutiratu eta ausardiaren alde egin; edo apalkeria eta harrokeria baztertu eta duintasuna onetsi; eta lizunkeriari eta sorgortasun edo hozkeriari muzin egin eta neurritasuna erabili

-Balio etikoak ohitura egokien bidez gure bizitzan eta hirian pixkanaka txertatuz bilakatzen gara zintzo eta zoriontsu gizabanako gisa, eta bilakatzen da hiria zuzen eta justu; funtsezkoa da jokabide artezak behin eta berriro errepikatzea

-Platonentzat, hiri justua hiritar bakoitzak bere gaitasunaren araberako zeregina betetzera mugatzen denean lortzen da; Aristotelesentzat, berriz, legearen arabera bizi garenean eta hiritar bakoitzari merezi duen tratua ematen zaionean erdiesten da justizia hirian