Aita, semea eta espiritu santua: mendekua, kontrola eta epaiketa
Talde-arimak agintea nahi du. Lawrencek ez ditu kontu errazak esaten, oker geundeke guztia ulertua dugula usteko bagenu. Talde-arimak ez du xalo-xalo agintea bereganatu nahi, edo despota ordeztu. Alde batetik, agintea suntsitu nahi du, agintea eta indarra gorroto baititu, arima osoz gorroto du Patmoseko Joanek Zesar, erromatar inperioa. Beste batetik, agintearen ate guztiak zeharkatu nahi ditu, unibertso osoan sakabanaturiko aginte-gune orotan sartu: hots, aginte kosmopolita bat gura du, baina ez, inperioarena bezala, egunaren argitan, baizik kantoi eta zokoetan, izkina ilunetan, talde-arimaren zirrikitu guztietan. Nietzschek zioenez, “kristautasunean Jainkoa toki guztietan sentitu zen bere etxean, kosmopolita handia... baina judu izaten jarraitu zuen, zirrikitu, kantoi eta izkina ilun guztien jainkoa izaten... Geroztik, lehen bezala, mundu honetako bere erresuma azpimunduaren erresuma da, lur azpiko txiro-etxe...” Azkenik, eta batez ere, beste jainkoei deituko ez dien azken aginte bat nahi du, ezin gorago jotzeko moduko Jainko batena, gainerako aginte guztiak epaituko dituena. Kristautasuna ez da erromatar inperioarekin hitzarmen batera iristen, inperioa eraldatu egiten du. Apokalipsiarekin, kristautasunak agintearen irudi guztiz berri bat asmatuko du: epaitzeko sistema. Gustave Courbet margolariak (Courbeten eta Lawrenceren arteko antzekotasun ugari dago) gau bete-betean “epaitu nahi dut, epaitu beharra daukat!” garrasika esnatzen zirenak aipatu zituen. Suntsitu nahia, zirrikitu orotan sartu nahia, sekula betikoz azken hitza bota nahia: nahi hirukoitza, ez baita bakar bat baizik, Aita, Semea eta Espiritu Santua. Inperiotik kristautasunera, agintea aldatu egiten da, bereziki izaeraz, adierazpenez, banaketaz, intentsitatez, bitartekoz eta helburuz. Kontrabotere bat bilakatzen da, aldi berean kantoi ilunetarainoko aginte eta azken gizakien aginte. Agintea mendekuaren politika luzatu gisa existitzen da soilik, talde-arimaren nartzisismoaren ekimen luzatu legez. Ahulen mendeku eta autoloriatzea, dio Lawrence-Nietzschek: anbulo zuri grekoa bera ere, nartziso kristau bihurtuko da, euskaraz anbulo gaizto. Eta zelako xehetasunak, mendekuen eta lorien zerrendan... Ahulei ezin zaie leporatu, horixe ezetz, aski gogorrak ez izatea, beren loriaz eta beren nagusitasunaz aski ziur ez izatea; horixe da ezin lepora dakiekeen bakarra.