Tragediaren bezperako lehen ametsa

Orain arteko ametsak eguneko loaldietan egin ditu Carlosek. Amaiaren bezperan, berriz, bi amets egingo ditu, esnaldi labur batek bereiziak, eta biak gauez.

Lehenbiziko ametsean haur talde batek hamarretik behera zenbatuko du.

Aurretik zenbaketa horixe bera egin dio Sabinok, Carlosen barruko ahotsetako batek, hau esna dela: "Asko komeni zaik ondo lo egitea. Biharkoa egun erabakiorra izango duk eta dagoeneko hasi dituk zenbakiak atzekoz aurrera mugitzen, hamar, bederatzi, zortzi, zazpi, sei, bost..." (301 or.)

Sabino zentzuduna eta baikorra izaten da eta bere mintzoan atzekoz aurrerako zenbatzeari halako itxaropen kutsu bat dario.

Alderantziz, lokartu eta beheranzko zenbatze berdina ostera entzutean, ametsetan oraingoan, nabaria dugu balbe gaiztoa. Ametsean ez dugu Sabino zenbatzailea, baizik haur talde siniestro bat, "eskola batekoa edo."

Zenbakien oinarria segida da, segidarena berriz denbora: Carlosi denbora ahitzen ari zaio.