Oroitu gabeko beste amets bat
Tragediaren bezperan, ostegunez, Maria Teresarekin afaldu baino lehen, Rosa Luxemburgoren gutunak irakurtzen ari dela hartuko du berriro loak Carlos, biana oraingoan alai esnatuko da. "Apika, orduantxe arte izandako ametsa egongo zen bere aldarte aldaketaren oinarrian, baina berari ez zitzaion amets haren ezer gogoratzen." (271 or.)
Zein izan zen ordu erabakigarri haietan aldartea bizkortuko zion ametsa, Chuck?
Carlos Asteasu bere jaioterrira iristen ari da bidezabaletik oinez eta urduri jarri du albotik ziztuan igaro zaion Volkswagen hori batek. "O Susie Q" oihutuz doaz barrukoak.
"Ez dituk salastrajo hippy batzuk baino, ez kezkatu", diotso barruko ahots batek, baina ez daki Arratoiari dagokion, eta orduan bai, kezkatu beharko luke "El trío carnaval"en zarataz, edo Mori dagokion, beti egia esaten diona.
Orduan, bide bazterrean gelditu, koaderno urdin ttiki bat atera, bertan asterisko bat marraztu, azpian "garbi bereizi behingoz Arratoiaren eta Behiaren mintzoak" idatzi eta Asteasura heldu orduko putzutik irtengo dela sentitu du.
Gero pentsatu du soilik bera bezala putzutik kanpo bizi direnak eror daitezkeela putzu izoztura baina bere inguruko ia guztiak putzuan jaio eta bertatik sekulan irten gabe hiltzen direla.
Iritsi da Asteasura, sartu da taberna batean eta Virginiari martini bat eskatu ondoren pentsatu du benetan behar duena ez dela putzu izoztu bat, baizik lagun izoztu bat.