Ametsik (gogoratu) gabeko lo kuluxka (asteartea)

Carlosek 1982ko ekainaren 28ko ilunabarrean izan zuen lehen ametsa. Atxagak ez digu gau hartako ametsik kontatuko.

Loalditako ametsek ezinbestean ari dela putzura erortzen erakusten diote Carlosi. Egunez, aldiz, Carlos ametsek xuxurlatzen dioten kontu iluna konpentsatzen ahaleginduko da bizimodu aldaketa eta etorkizunerako asmo ederrak irudikatuz.

Ekainaren 29ko gauean, Guiomarrekin solasaldi luze bat izango du. Aurrena, "Carlosen beraren interpretazioa" sarrerak dakarrena dute eztabaidagai; hurrena, proiektu atsegin horietako zenbaitez arituko dira.

Gero ohera abiatuko da Carlos, baina oroituko ez dituen edo egingo ez dituen ametsen aurretik gauaren eta itsaso izoztuaren erakargarritasuna sentituko du berriro, heriotzaren dei urtsua.

"Ordea, iritsi bionboraino eta leihora itzuli zen ostera, zeren eta hotelaren inguruan hedatzen zen gaua -gau hezea, gau haize bigunekoa, gau ixil-ixila hamar edo hamaika izarrez inguratutako ilargi ezpal bat zuena- erakartzaile egiten baitzitzaion; eta ez soilik heze, haizedun edo ixil zelako, baizik eta, batez ere, masa likido bat bezala sentitzen zuelako eta iluntasun hartan -La Banyera-ko uren iluntasunean bezala- etzanda gelditzeko gogoa sortzen zitzaiolako. Carlosek, gauak tiratu egiten ziolako inpresio hura erabat bereganatzearren, begiak itxi eta leiho-markoaren aurka etzan zuen gorputza. Inpresioa, orduan, areagotu egin zitzaion, eta apur bat aldatu ere bai: edan egiten zuen haize biguna, bainatu egiten zen ixiltasunean, freskotasunak busti egiten zuen. Ordea likidotasun hura ez zen La Banyera-ko urei zegokiena, baizik eta itsaso izoztu eta ezti bati zegokiona..."

Lo kuluxka gorabehera, Carlosek bere burua nekatu eta astun sentitzen jarraituko du, eta beste behin hipnotizatuko du saguzar kezkagarri batek, liburu osoan zehar hotel atariko farola batetik bestera edota zerura eta buelta etengabeko biribilketan dabilena:

"Ostera begiak zabaldu zituenean lo kuluxka batetik ateratzen zelako susmoa izan zuen, eta susmoa ziurtatu egin zioten segituan bai erlojuak -seiak hogei gutxi markatzen zituen- eta bai alfonbran erorita zegoen Rosa Luxemburgoren liburuak. Geroxeago, erabat esnatu eta leihotik begira jarri zen arretaz, ea zer gertatzen ote zen arestian heze, ixil, eta batez ere urtsu juzkatu izandako gau hartan, eta betiko saguzar ttikia ikusi zuen hotel atariko farol batetik bestera, eta pittin bat haruntzago okindegiaren inguruko zuhaitzen errainu belatza; eta gasolindegiko argi urdin eta gorriak ere ikusi zituen, eta baita ordurako karreteran zebiltzan autoen argiak ere; eta Montserrateko murraila ere bai; eta zeruan orduantxe argitzen ari ziren bi laino arrosak ere bai. Mugimendu nagusia, iluna eta argitasuna txandakatzen ziren eszenario hartan, saguzar ttikiak jartzen zuen, bai bere etengabeko jiraketengatik eta bai zenbaitetan egiten zituen joan-etorriengatik ere, hoteleko ataritik arrosa koloreko zeru-zatiraino, eta zati honetatik, berriro ere, atariraino.

Carlosek eten egin behar izan zuen bere kontenplazioa. Gorputza, lo kuluxkaren ondoren, pisu sentitzen zuen, eta nekosoa egiten zitzaion zutik eta geldirik egotea. Beraz, liburua alfonbratik jaso eta bere gelara abiatu zen. Kontenplazioak utzi eta okindegira jaitsi beharra zeukan luze gabe."

Ametsik egin ote zuen Carlosek lo kuluxka horretan? Zer amets?