Hizkuntzen inposaketa
(Ederra, Pello Zabalak ekarri duen Bitoriano Gandiagaren poema)
Isildu ezean elebakarrak ezin du bere hizkuntza ez inposatu, ez du ezarri beste erremediorik. Eta ia euskaldun guztiak gara elebidunak. Dena den, baditugu euskaldun elebakar batzuk. Eta ez dago esan beharrik “euskal” izena ematen zaion herrian zein den arrotzago, zein dagoen baztertuago, euskaldun elebakarra ala erdaldun elebakarra. Hizkuntzari dagokionez, Euskal Herrian gaur egun euskaldun elebakarra da benetako paria bakarra.
Edozein gisaz, erdaraz dakigunok ere arazoak izaten ditugu. Gernikan arbitroak txartel horia atera zion futbolari bati, soilik euskaraz zuzendu zitzaiolako. Neuri ere, orain dela urte batzuk, atzerritik bueltan, aireportuan, kontrola igaro baino lehen paper bat betearazi zidaten, nondik nentorren, zertan nintzen ibilia, eta abar. Nik Markos izenpetu nuen, k-z, betiko legez, inongo asmo matxino abertzalerik gabe, beti erakutsi didatelako horrela. Orduan Poliziak begietara gogorki begiratu eta sakon, oso sakon mintzatu zitzaidan, Polizia ez ezik Txikitero ere izanen baitzen: “te has equivocado, Markos se escribe con c de cabrón”.
Iaz Soriako eskubaloiko taldean ari nintzela Bartzelonan genuen partida. Denboraldiko azkena, etxeko lanak eginda eta taula erdian. Penalty bat pitatu ez eta euskeraz hasi nintzen Bartzelonan, epaile kanariarrak izaki. Bi minutu kalera eta momentuan harritu banintzen ere ixilik geratu nintzen. Hori bai, momentuan grada guztia isilik geratu zen, zer pentsatu gabe.Partida amaieran ordea, barkamena eskatzeko potrorik gabe azkar asko joan zen aldagelara, bigarren epailea txaparroia aguantatzen heratu zen bitartean....denetik bota nizkion, eta ez nintzen basurde komandoan sartu. HUrrengo astetan ziogorraren beldur izan banintzen ere, ez zen ezer etorri, uleertuko zuelakoan edo...Basurdeak Sorian asko daude Markox, ikeragarri. Agur bi!