Kontranalisiaren bezperan

Mayorengan zoragarriena da nola garaipen ikusgarriak erdietsi ondoren, sailkapen orokorrean gailurrean doala, etapa arrunt batean berrogei minutu galtzen dituen katastrofikoki, zaleen lilura zigortuz eta pitzatuz.

Izan ere, lilura mota hori oso txarra da, ergeldu egiten zaitu.

Zaleak beti esne mamitan zituzten Indurain eta Amstrong baino pizgarriagoa da Mayoren suediar dutxa, gozokeriaren arriskua ziplo uxatzen baitu.

Biak egiten ditu basatiki eta primeran Mayok: eman eta kendu, liluratu eta desliluratu.

Behin batean bazen atzeratu harroxko bat, hogeita hamar bat urte zituenean larrua lehenbizikoz jotzen hasi zena.

Galduko ez bazen, neskak zer egin zehaztu behar: “orain sartu, oso ondo; orain atera; orain barrura berriro; kanpora…”.

“Kaka zaharra, erabakiko duzu behingoz zer arraio egin behar dudan, sartu ala atera?”

Aurkakoen aldiberekotasuna edo txandakatzea norabide bakarra baino osoagoa da.

Horregatik ez zen liluratzeko Indurainen era Mayoren joan-etorria bezain heldua.

Bestalde, azken urteotako sorgin ehiza ikaragarria izan da. Gure gizarteotako petxero gogokoenetakoa da zaleak liluratu ondoren kale egiten duen kirolaria.

Berriki Lekeition Mayo taberna batean sartu eta kuadrilla batzuek isekaz “Epo! Epo!” garrasi egin diote.

Inkisizio berri batek hainbat txirrindulari errugaberen karrera suntsitu du.

Kontranalisiaren emaitza gorabehera, askok jarraituko dugu Mayo lehen bezainbeste miresten.

Ahaleginak ahalegin, berebat, eta mehatxuak mehatxu, txirrindularien ohiturak zeharo garbitzeak ez dirudi batere erraza.

Gero eta prometeikoagoa da gure gizarte osoa, eta txirrindularitza aitzindari.

Ez litzateke erosoagoa eta lasaiagoa agintariek eta arduradunek dopina nolabait onartzea?

Hau da, etapa irabazleari kazetariak normaltasun osoz galdetzea:

“Zorionak, Urlia, zer moduz, zer hartu duzu gaur?”

“Ba ematen du asmatu dudala. Nandrolona eta Epozko koktel bat egin dit medikuak, eta gero Tourmaleta igo baino lehen osaba Pernandoren odol frexkoa sartu dut zainetik, pare bat litro”.

“Zorionak, txapeldun, eta segi horrela”.