TXILLARDEGI ETA ATXAGA
Txillardegiren eta Atxagaren arteko eztabaida ospetsuak (http://www.armiarma.com/andima/pami/pami0917.htm) eztabaidek zer gutxi balio duten erakusten du. Atxaga, bere egiazko lanean, bakardadean eginikoan, bat dator Txillardegiren proposamenekin: Atxaga ez da batere apolitikoa, bere erantzukizun publikoari ganoraz aurre egin dio eta bere liburuak goitik behera murgilarazi ditu bere herriaren zaurietan, haren jarrera ez da batere seqoritoa eta bai aitzitik arras kritikoa.
Era berean, Atxagak euskal idazlearen eginbehartzat duena, hots, tribuko hizkuntza alienatua garbitzea... horixe izan da hain zuzen Txillardegiren lorpenetako bat, nola saiakeretan hala eleberrietan.
Bestalde, Atxagaren berba hauek, hitzez hitz jasorikoak: "errealitate gutxi izanez, efektismoa bilatzea, iragan ederra uste dena etorkizunera klitxe moduan proiektatzea. Efektismoaren bidez hitz egin, aurrean dagoen errealitea interpretatu eta eman ordez", hori Txillardegi idazlearen bultzatzaile nagusietako bat ez ezik, Txillardegi ekintzaile politikoarena eta jeltzaleen aurkako antigutarraren kritikena ere izan da.
Labur: nortasun handiko idazle bion arteko eztabaidak ez zuen balio izan euskal voyerismoa apur bat entretenitzeko baino.
Benetako tentsioak beste nonbaitetik zetozen: euskararen eta erdaren arteko harremanei lotuak zeuden apika, baita borroka armatuari ere. Lidergo pertsonalari halaber, ezagutzari: ukabilkada norberaren bularrean eta oihua, buruzagitza lortzeko arren arteko sestra zimino taldean, agintea atxiki nahi duen helduaren eta makila eskuratzekotan dabilen gaztearen artekoa zehazki. Txomin Barulloko antzerki hura sakoneko liskar horien sintometako bat izan zen ziur aski.
Irakurle xeheok ez diegu jaramonik egin behar gure oilarren jendaurreko erakustaldiei, hobe dugu zuzenean beren liburuak irakurtzea.