Oporretan bereizi
Maite Artolaren uda bezperako kezkaz oroitzen naiz Mezularian: “bikote horiek jatetxeetan, ene bada, elkarri esateko ezer ez dutela, isil-isilik.”
Bistan da bikotekideei ez zaiela elkarrekin egotea komeni. Beharrezko baldintza dute, irautekotan, ahal bezain luzaro berex ibiltzea. Harremana soilik txatera eta mugikorrera mugatuz gero, bakoitza bere etxean, kontaktu barik, "amodioaren zipriztinek margolariago frexkatzen dituzte maitaleen fereka birtualak", poetak esan bezala.
Tradizio zaizkigu honezkero udako oporren aurretik eta ostean psikologo pilo baten aholkuak eta soluzioak hedabideetan, zergatik ote horrenbeste bereizte opor sasoian edo geroxeago.
Arrazoietako bat omen da lanak dakarren tentsioa jaistean errazkiago irteten zaigula alde iluna, itzala, deabrua, eta hurbilen dugunaren aurka jaurtitzen dugula.
Bikote askok dena den iskanbila eta borroka beharrezkoago dute etxea eta hazkurria baino. Onuragarri zaie kalapita. Bikote liskarra ez baita berez txarra, baizik zeruko ekaitza bezain ezinbesteko. Hori bai, liskarraren ibilbide osoari eusten jakin behar. Izan ere, Lizardirena eguneratuz, “liskar ondoko eguzki, asperraren barre, olerkariak..." eta abar.
Gogoratzekoa da hala ere liskarraren ibilbidea baketze pozak beharrean hilketak burutzen duela gero eta maizago.