Edukira salto egin | Salto egin nabigazioara

Tresna pertsonalak

Eibarko peoria, San Blasa baino hobia
Hemen zaude: Hasiera / Blogak / Markos Zapiain / Tabua etakide baten amets batean

Tabua etakide baten amets batean

mzap 2006/11/09 11:09

Tabu politikoa literaturan bilatzekotan, hilketa, inbasio militarra eta tortura tarteko direnez, zentzuzkoena etakideen artean bilatzeak dirudi.

Bestalde, sarritan egunez eta ohartuki baino zorrotzago eta zintzoago urratzen ditugu geure tabuak, politikoak barne, gauez eta ametsetan.

Halatan, euskal eleberrietako etakideen ametsak azterturik, nabari da “Labartzari Agur”eko Antton Ihartzegarairen bigarren ametsa dela tabuak urratzeko orduan aberatsena, batez ere Ihartzegarairi berari tabu zaizkionak.

Hain zuzen, egunez bere buruari berak onak eta etsaiak gaiztoak direla eta etakidea odola aberriaren alde ematen duen martiria dela azpimarratuko liokeen Anttoni berari, bigarren ametsak gauez Enrique kartzelaria eta bera azken batean berdinak direla eta martiritzaren irrigarria ikusaraziko lioke.

Dena den, eta egunez, atzo aipatu tabu nagusi biak ageri dira eleberrian apurturik: batetik, Ihartzegarai borroka armatuaren alde dago; bestetik, Enrique kartzelari espainolaren aiurria ohikoa da torturatzaileen artean, eta etsaiaren lurra militarki inbaditu eta okupatzearen aldekoen artean. Gainera, Ihartzegarairen kontrafigura eta osagarri gisa duen garrantzia azpimarratzekotan Enriquerenak dira eleberriko lehen hitzak, eta bigarren ametsaren protagonismoa, Ihartzegarai amesgilearenarekin batera noski.

Antton Ihartzegarai bakarrik dago, bere taldearen tabu nagusiak aldatu direlako. Egoera tragikoetara eta eromenera eraman dezake tabuaren aldakortasunak eta erlatibitateak. Berriki arte Anttonek bere taldetzat duenak borroka armatua beharrezkotzat jo izan du. Baina dotrina nagusia aldatu da honezkero, Anttonen ikuspuntua ez bezala. Bakardade horrek, iraganarekiko obsesioaz gainera, ez dio nerbioak baretzen batere lagunduko.

Espainian ere tabu aldaketa nabarmena gertatzen ari da. Dagoeneko nik dakidala behintzat hedabide nagusietan ez da behin eta berriro aldarrikatzen euskaldunen asmo politikoak militar okupazioaren bidez suntsitu beharra, orain dela zenbait urte, bigarren aznarraldian zehazki, Ibarretxe planaren karietarat Gregorio Peces Barba batek “El Pais”en egiten zuen bezala.

Polita litzatekeen arren aldi berean desagertzea hilketa politikoa eta inbasioaren eta torturaren zemaia, ematen du militar espainolen mehatxuak, ETAren sorrera baino lehenagokoa, luzaroago iraungo duela ETAk baino.

etiketak: kalakakoak
Iruzkina gehitu

Erantzuna formulario hau betez utzi dezakezu. Formatua testu arruntarena da. Web eta e-posta helbideak automatikoki klikagarri agertuko dira.

Galdera: Idatzi zortzi zenbakiak erabiliz
Erantzuna:
Aurkezpena

Markos Zapiain

1963an jaio nintzen. Markos Zapiain naiz ia beti. Baina ez zidaten soldaduzka egiten utzi, nortasun bikoitza dela eta. Batzutan Pelipe pizten da ene baitan. Pozik ibiltzen da oro har Pelipe. Baina haserretzen denean, kontuz.