Tabu politiko nagusiak geurean
Tabuak erlatiboak izan arren, taldearen mintzamoldearen eta neurri apalago batean jokabidearen araberakoak, erabaki liteke beharbada erlatibismo hori baztertu gabe zein diren gurean, hots, Espainian, tabu politikorik hedatuenak.
Alde batetik, “borroka armatua berpiztu beharra dago, bortxak libertatera garamatza, ez dago aberria askatzerik etsaia hilez baino.”
Bestetik, “Konstituzioaren zortzigarren artikulua baliatu eta ama Espainiaren gorputzaren zatitzea eragotzi eta separatismoaren mehatxua uxatzearren espainiar armada bidali behar dugu lurralde traidoreetara, eta torturatu behar izanez gero aurrera bolie.”
Hau da, gaur egungo tabu politiko nagusia litzateke helburu politikora etsaia hilez edo inbadituz eta torturatuz hurbil gintezkeela aldarrikatzea. Hain zuzen, hainbat tradiziok du “ez duzu hilko” debeku nagusi. Eta tabu hauslea gizarteak zigortu egiten du, errudun sentiarazi. Freudek dioenez, urratzaileak sarritan bere burua hiltzen du, hain sentitzen baita gaizki eta errudun. Hala ere, hausleari aldi berean gozamen iturri ere izan dakioke zigorraren arriskua eta gizartearen gaitzespena.
Politika bortxaz ezarri behar dela aldarrikatzeak ez du dena den ezein taburik urratzen. Guztiok onartzen dugu gutxi-asko edozein Estatuk, Nafar Estatuak ere bai, zilegi lukeela bortxa erabiltzea, hein batean bederen.
Baina dirudienez honezkero bada tabu etsai politikoa militarki inbaditzea, torturatzea edota zuzenean garbitzea onerako izan litekeela.
Dena den, tabu politikoaren erlatibismoa are gehiago nabaritzen du aintzat hartzeak gurean zenbait talde txikitan etsaia hiltzea espreski onartzen eta goraipatzen dela, nahiz eta gero jendaurrean tentuz ibili behar izan.
Torturaren kasuan berriz alderantziz gertatzen da. Inork ez bide du jendaurrean aldezten baina denboran gehiago luzatu da hilketa politikoa baino. Azkeneko tortura salaketa Sandra Barrenetxearena izan da, apirilaren 24an atxilotua. Suetenaz geroztik gutxiago torturatzen da.
Esan liteke ETAren ekintzei dagokienez luzaroago iraun duela hilketaren hitzezko defentsak hilketak berak baino, eta espainolen aldetik berriz gehiago luzatu dela torturaren praktika torturaren jendaurreko eta hitzezko defentsa baino.