Etorkinari euskarak aukerak zabaldu

Hego Euskal Herrian espainola ia berez ikasten da. Bestalde, Hego Euskal Herrira datozen etorkinen %65 Latinoamerikatik datoz, badakite espainolez.

Hala ere, ikasle horiek ia beti A ereduan eskolatzen dituzte.

Alde batetik, errukiz mozorroturiko gurasokeria ergel batek bultzatuta: ume gizajoa, ez al du ba aski arazo orain gainera euskaraz ikasten hasi behar izateko, ikas dezala hizkuntza gorenean, denok ulertzen duguna, telebistan eta zineman nagusi dena.

Bestetik, badira zenbait irakasle etorkinen interesa eta etorkizuna bost axola zaiena baina aurreiritzi ideologikoengatik euskara zokoratu dutenak. Bertoko guraso eta umeek euskal irakaskuntzaren alde gero eta nabarmenago egiten dutenez, lanpostua kolokan ikusi eta etorkinak salbabide bilakarazi nahi dituzte: “Estos para mí y no me quedo sin horas.”

Etorkinei ordea egia osoa zor diegu. Eta egia bada ere Euskal Herrian ez dela zaila euskara barik bizitzea, lan aukera zabalagoa izango dute euskaraz jakinik, erosoago biziko dira Hegoaldeko bi hizkuntzen jabe izanik, telebistako programa batzuekin barre egin ahalko dute eta bertsolariei ulertu, noizbait lehendakari izango balira euskaraz ikasteko lana aurreraturik leukakete.

Izan ere, makina bat lagun ikusi dugu gorriak errezatzen, bere garaian eskolaren bidez modu natural samarrean euskaraz ikasi ez eta gerora helduaroan ahaleginak eta bi egin behar izateagatik, hainbat zereginetarako euskara behar dutela eta.

Hego Euskal Herriko ikasle gehienek euskaraz ikasten dutelarik, etorkinari euskal gizartean txukun txertatzeko baliabideak lapurtu egiten dizkiogu eskolako euskara ukatuz. Kulturartekotasuna baitugu helburu, integrazioa, eta ez asimilazioa, baina ezta marjinazioa edo ghettizazioa ere. Eta euskara ukatuz marjinazioa eta ghettizazioa ari zara sustatzen.