Ziaboga jaiak
Frantziako Iraultza, Maiatzaren Lehena eta antzekoak ederrak dira bakanak direlako, salbuespenak horrenbeste sainduren artean, eta aurrerapauso eta hobekuntza zehatzak ospatzen dituztelako. Baina jaien artean urtearen ziabogak sentitzen ditut barru-barruan, neguko solstizioa eta udakoa, Gabonak eta San Juanak.
Udako solstizioak, San Juan Gauak eta, eguzkiaren gainbeheraren hasiera ospatzen badute ere sentimendua indartsua da eta zoragarria, behetik gora, lurretik eguzkirantz nagusitzen zaizun bultzada bero onuragarri bati ongi etorria.
Aldiz, neguko solstizioko jaiek, eguzkialdiaren luzatzearen eta indartzearen hasiera ospatzen dutenek, sentimendu eta musika goxo baina goibel bat eragiten dute, oso lirikoa, ilunabarrez herri ezezagun batean sartzen zarenean bezala.
Mocoviek, eguzkia eta ilargia denbora esta espazioa mugatzen duten fenomeno bezala ulertuak, eguzkia zuten emakume, ilargia gizon. Uda eta neguko solstizioak gizonezkoa eklipsatzen du mocovientzat. Trantze orgasmiko baten barneraturik masturbatu beharrean aurkitzen da gizon mocoviarra.Emakumea berriz, ilberria eta ilbetean adierazten da, non, zentzugabeko poemak idazten ditu. Asimovitin idolatratzen du emakume mocoviarrak, hau bait da eguzkiaren errepresentazio. Grezia klasikoan ostera,Heceta idolatratzen dute solstizioetan gizonezkoek. Hecetak ilargiaren alderdirik iluntsuena eta maltsurrena itxuratzen du, hiru pertsonifikazio izanik{Ilargia zeruan, Diana lurrean, Prosefina infernuan}. Ilberriak emakumeon baitan dagoen Diana askatzen du gizonezkoa guztiz txoratuz.Asimovitin eta Heceta bateratzeak majiaren big+bag bat ondorioztatuko luke, Frazer+ek gizon primitiboan deskribatzen dituen pentsamendu barrenetan sorturiko majia hain zuzen ere.