Dopina definitzeko zailtasunak

Dopatzeko hartzen diren sustantziak ez dira naturalak izango, baina indartzeko eta gailentzeko edozer hartzeko joera, are jakinik ondorio kaltegarriak ekarriko dituela, naturaltzat jo genezake. Giza grina betidanikoa dirudi gero eta indartsuago izan nahiak, beti irabazi nahiak, ospe nahiak, eta ospea lortzekotan osasun naturala nolabait sakrifikatzeko prest egoteak. Idi probatan ere antidopin kontrola jarri behar izan zuten orain dela hamar bat urte, han ibiltzen zitzaizkizun-eta idi koitaduak adurra zeriela eta begiak ziztuan biraka anfetaminazko egundoko txuteak hartuta.

Bestalde, naturala ez da berez on, ezta artifizioa txar ere berez. Dopina zer ote den eta zer ez, muga arbitrarioa da. Koka hostoa, peiotea eta mongia naturala da eta muztioa berriz artifiziala.

Zazpika batean ahalegindu ziren: "Substantzia edo metodo bat dopintzat hartzen da baldin eta: gizakiarentzat substantzia arrotza edo ezohikoa bada edo dosian hartu bada, errendimenduan behin-behineko hobekuntza eragiten badu eta osasunerako kaltegarria bada."

Baina oiloak arrautza ez du gizakiontzat jartzen, ezta behiak esnea ere. Arrautzari eta esneari denborak eta ohiturak kendu die arroztasuna, baina berez ez daude guretzat eginak, galdetu bestela oiloei. Artifizio hutsa da halakoak jateko ohitura, eta gaur egun bestalde bai oiloak eta bai behiak jaiotzatik heriotzaraino dopatzen ditugu.

Eta gainera, "Zazpika"n onartzen zutenez, "benetan zaila da kaltegarria zer den zehaztea, epe luzera begiratu nahi bada batez ere. Substantzia askoren ondorioak ezezagunak zaizkigu, ez delako horiei buruzko azterketa sakonik egin eta, gainera, egin diren ikerketa askok datu kontrajarriak eman dituztelako."

Azkenik, dopatzearen kontrako beste araudi batek hobeto definitzen du dopina, ez baitu definitzen: “debekaturiko sustantziarik ezin da hartu”; ez duenez zehazten zer debekatu behar den, goitik behera asmatzen du, batere busti gabe.